________________
(૪૪)
છે, સભામાં બિરાજનારને મસ્તકે ચઢેછે, ને તેણેજ ખરી ગુરુસેવા કરેલીછે—૯૯
તેટલા માટે, તમે તે સર્વ અર્થશાસ્ત્રમાં અતિ પ્રવીણ છે, તથાપિ સત્ય કહું છું કે પેાતાના સ્વામીની પાસે બેશી જે માણસ ગાય દહાવાય તેટલા અર્થાત્ એક અણુ જેટલા પણ ઉદાસીન રહે,
સત્વર નરકમાં જાયછે—૧૦૦
પેાતાના પુરમાં વસતા એને એક ગાઉ ઉપરજ ડુંગરા છે, એનાથી એક યેાજને સમુદ્ર છે, એમ એ બધાં એનાંરક્ષણ સ્થાન છે, એ સર્વદા ઉદ્યત રહેછે; શાલિપાક જેટલું પણ સુતા નથી; એવાને સાધવા સહુજ ન જાણુશા—૧૦૧
ગાય દહેાવા જેટલી વાર પણ વિરામ પામ્યા વિના, રાજા અને સેવેછે; સા કોશ જેટલે છેટેથી, સૈન્યપતિને આજ્ઞા કરવાની રીતિથી, તમે એને સહારવામાં માત્ર એક દાતરડાથી વૃક્ષ કાપવા જેવું કરોછ—૧૦૨
જો તમે જયની સ્પૃહા રાખતા હો, કે યશની સ્પૃહા રાખતા હે, તે લોકના ઉપર કાપ કરતા, તેમની ઇષ્યા કરતા, તેમના ટ્રેાહ કરતા, એવા આ દુષ્ટને સંહારવા સારૂ જાતેજ કોપ કરીને ઉઠા——૧૦૩
વનના ગવ્હેરમાંથી નીકળીને સિંહ બધાં વનપશુના યૂથમાંથી ઉદ્દામ હાથીનેજ શોધીને મારેછે; માટે તમારે જગનુ રક્ષણ કરવા સારૂ જાતેજ એની સામા જવાના વિચારથી પાછા હઠવાતું નથી, તે વાતમાં પ્રમાદ કરવાના નથી, કે તે વાતમાં કાંઇ હલકાઇ ગણી તેને ફેરવવાની નથી—૧૦૪
યુદ્ધમાં અપરાજિત, શત્રુથી ભય ન પામનાર, કચ્છદેશથી તુ કનુ પણ રક્ષણ કરનાર, તથા કશાથી પાછો ન હુઠનાર, એવા મિસહ લક્ષરાજા એક માના જણ્યા ભાઇ હાય તેવા એના સખા છે-૧૦૫
