________________
(૨૨૦)
વંસ, રૃખતી નથી ત્યાં સુધીમાંજ મારૂં આાજને ખાજ મરણ થા—૧૯
હે કાંત ! કપૂરતું શું શું કરવું છે! કસ્તૂરી, ચંદન, અગુરુ, પુષ્પસજ, સર્વને કર્યાં કયાં કેવી કેવી રીતે લગાડવાં છે? ઇત્યાદિ મારાથી પૂછાતાંજ તમે ‘સર્વ કર’ એમ જે પ્રેમથી કહેવુ તે સંભારતાં મારે આજ વન્તુિપ્રવેશ કરવેાજ ઉચિત છે, મારે શા આધારે રહેવું જોઇએ ?—૨૦-૨૧
તમારી આપત્તિ રૂપી વિયૂચિકા (1) મારા મરણરૂપ થઇ છે, ને તેથી મારે હવે કાભક્ષણ કરવું પ્રાપ્ત થયું છે, તે સમયે તમારૂં મારે જે ઇસુભક્ષિકારૂપી વુ છે તેમાંથી મુક્ત કરો ( કે હુ' સુખે મર્′)~૨૨
કામકાજ, જીવિત, ભાષણ, સર્વતી અરુચિ થઇ છે, તમારી સાથે, સુવા પછીથી સુખે પયપાન કરીશ—૨૩
તમારા પ્રસાદી, રાજાને યોગ્ય વજ્રાચ્છાદનાદિવાળી હું, સર્વે ભાયામાં મુખ્ય હતી, તે શું તમારી સાથેજ દુ:ખની ભાગીઅણ ન થાઉં ?—૨૪
તમે કૂપમાં પડવા આવ્યા છતાં, ભાજનાાદનના લોભવાળી થઇ, શું હું નીરાંતે ગાય દહેાવાનુ ને લાકડાં લાવવાનું કરવા રહીશ ?–૨૫
ઉષની ખાણ, તરવાને અશય, સંચાર વિનાના, જેમાં નજર પણ ન પહોચવાથી દાર વગેરે મૂકી ન શકાય તેવા, બળદના જેવા સ્ક ંધવાળી અને વજ્ર જેવાં મુખવાળી મક્ષિકાથી મપૂર્ણ, દુષ્ટ મૃત્યુના માર્ગરૂપ, વિપત્તિના હારરૂપ, એવા આ કૃષમાં તમે પડશેને હું જોઇ
(૧) એક પ્રકારના મહા ઉત્તર રાગ એમ ટીકાકાર.
