________________
( ૧૬૬)
ચંદ્ર, અશ્વિનીકુમાર, ને અગ્નિ, અને હુ' જાઉં, અમે બે જાણીએછીએ, અમે સર્વે જાણીએ છીએ, એમ અનુક્રમે કહેતા, એને સારી રીતે જાણે છે—૮૨
આગળ કોઇએ એવુ' બાલ્યું નથી, હાલ કોઇ ખેાલતું નથી, કે કાઇ કહેતું નથી, કે જેવું સત્ય એ ખાલે છે કહે છે—૮૩
હે શિવપાર્વતિ ! હે શચીન્દ્ર ! હે કૃષ્ણ ! હું બ્રહ્મા ! તમે જેવું કહેા તેવાજ ખરેખર એ છે એમ એના વિષે સ્વર્ગમાં નારદ વાત કરે છે—૮૪
એને માટે ઋષિગણ એમ આશિમ્ દેછે કે જ્યાંસુધી ચંદ્ર સૂર્ય તપે છે ત્યાં સુધી તારા જય થાએ, નિરંતર વિજય થાઓ, ને તારા ભુજ વિજયી નીવડે—૮૫
જે ધનુપ્તે તમે પૂર્વે સેવતા હતા તેને હવે સેવશે નહિ, પણ કર્ણના પાદ સેવા, એવું એના શત્રુએ પોતાના હાથને કહેછે—૮૬
પૃથ્વીને વરેલા તને, લક્ષ્મી વરે, પણ હું કેમ વરૂ, એમ ધીજ જાણે તેની કીર્તિ દિશાએ દિશાએ નાસતી ક્રે છે—૮૭
જરાપણ મેદદાષ વિનાના, મલ્લ્લાને યુદ્ધમાં હઠાવનારા, અને નિર ંતર શ્રમમાં જાગ્રત્, એવા એણે, જે યુધ્ધમાં ભયભીત થાય તેના ઉપર ખ ઉગામ્યું કે ૐ ચુ' નથી—૮૮
ધર્મ અને અર્થ વિષયે નિરતર જાગતા અને વેત્રીએ વિજ્ઞાપના કરી કે બારણે કોઇ ચિત્રકાર આવ્યા છે—૮૯
એ બહુ બહુ દેશમાં ફર્યો છે, ને એણે લોકોને બહુ બહુ વિ સ્મય પમાડયા છે, તથા બહુ પૃથ્વી દીઠી છે, ( ને તેથી ) અદ્ભુત ઃશાવે તેવા છે—૯૦
