________________
(૧૮૦ )
કંપાવતા ને તને ધૃજાવતાં આ ઝંઝાવાકરનારી તારી ઇષ્ટ દેવીને કે તારા રક્ષણ
હું પાંચ ! તરુખડને તને જો, અને તારૂં રક્ષણ કા ઇષ્ટદેવને સંભાર, એમ જાણે મેઘ કહે છે—૧ ૯
જે વૃદ્ધિ પામવાની ઇચ્છા ન કરી મદનની પૂજા નથી કરતું તેને અમે નથી નડયાં એમ નથી પણ નડયાં છીએ′, તેથી જેને વૃધ્ધિ પામવાની ઇચ્છા હોય તેવાં એની પૂજા કરો એમ કેતકીયા જાણે અલિનાદથી પાકારે છે—૩૦
જેનાથી કામ અતિ વૃધ્ધિ પામી ફાલ્યા છે એવા અતિ પ્રવૃધ્ધ ઘન, જનાનાં મનને કામવ્યથાથી પીડવા સમર્થ થયા, પણ ધ્યાનથી કરીને દૃઢ કરેલુ એવુ એ રાજાનુ મન તેને જરા પણ હલાવવા સમર્થ થઇ શકયા નહિ—૩૧
એટલામાં, જેણે અતિ વ્યાપેલા અધકારના ધ્વંસ કરેલા, ને ક્ષય કરેલો, તથા નક્ષત્રમાર્ગમાં ( આકાશમાં ) રમણ કરેલું, ને મનેાહર રીતે તપેલા, એવા, હવે અસ્તાચલે રહેલો, સૂર્ય, ક્ષુધાર્ત્ત હોય તેમ, દિગંતરે ગયા.—૩૨
જે ગુહામાં ભરાઇ રહેલું, કે ગાઢ વનામાં સંતાયલું, તે તિમિર આંખાને ઢાંકી નાખવું, ને અલકને કારતું, ભૂખ્યા રાક્ષસની પેઠે, ઇંદ્રાધિષ્ઠિત દિશાને ગળી ગયું—૩૩
પછી, સ્મૃતિ પુત્રિ, અને શરીરે ચંદનાદિથી પવિત્ર થયેલા, તથા નૃત્યાદિ કલાને પાવન કરનારા, એવા અપ્સરાના સમૂહ; દિશાઆને ધ્વજાથી શણગારતા, સર્વેને પાવન કરતા, અને પૃથ્વીને પવિત્ર કરતા, લક્ષ્મીસ્થાનને પૂછ, અને ત્યાં આવ્યા—૩૪
કદી કલેશ ન પામેલા એવા કરને તંત્રી વગાડવાના ક્લેષ પમાડી તથા અલિષ્ઠ એવા ખભાને તંત્રી ભારથી કલેષ આપી, વિલેાભન
