________________
( ૧૧ ) ણુ આ પુરના રાજા છે એમ સ્વર્ગવાસી પરસ્પર પૂછેછે-૭૫
અત્રે જે આવે છે તેના પ્રતિ, હું બધે ! હે સાધુ ! જો ( જે તે સાંભળેલા ) તે આ સમૃદ્ધિમા‚ તે આ વનાપવનાદિ, ને તે અવનિપતિ, એવી વાણી પ્રસરે છે—૭૬
જે પણે પડ્યા છે તેમને આ ચ્યા, ને પેલા છે તેમને આ આપો, એમ અત્ર ઉદાર લક્ષ્મીપતિ પોતાના મુનીમને કહેછે—–૭૭
અત્ર શ્રાવક, હે અર્જુન ! તમેજ સંસારમાં પડેલાંના શિવ રૂપ છે, તમેજ વિષ્ણુ છે, તમેજ બ્રહ્મા છે, એમ સ્તુતિ કરતાં બહુ શ્રદ્ધાથી સુંદર વાણી વદેછે-૭૮
જેનુ` માપ ન કરી શકાય એવી કાન્તિવાળા, રત્નના દીપ, અત્ર લક્ષ્મીપતિ કરે છે, કે લક્ષ્મીની જે છાયા છે તેને દીપની છાયા, ખાટલાની છાયાની પેઠે જરા પણ છેદે નહિ(૧)–૭૮
હું નાક અગવાળી તત્વિ ! હે પોયણીના જેવા પેટવાળી ! તારા વદનથી લજ્જા પામેલા ચંદ્ર તારા વક્રનની શાભા પામવા ઇચ્છે છે એમ જે કહીએ છીએ તે કાંઇ ખોટુ નથી. એવી અત્ર લોકોની વાણી સંભળાયછે—૮૦
આ પુરમાં ગુણના સાગર, પૂજ્ય યાગી, બ્રહ્માના જેવા બ્રહ્મ જાણનારા, અતિ ઉગ્ર તેજથી આદિત્યને પણ અસ્ત પમાડનારા, ચારે દિશાને પેાતાની કીર્ત્તિથી પરાવી નાખેછે-૮૧
અત્ર સંયતપુરુષાના દર્શનથી, આવીપડેલા અસયત પણ સંયુત થાયછે; સર્વલોક પિતૃકાર્ય મિત્રકાર્યમાંજ પરાયણ છે, ( જાણે ) વિધાતાએ એવા સર્વ ( પરોપકારી ) અત્રજ સર્જ્યા છે–૮૨
( ૧ ) એવી પુરાણાતિ છે કે બકરાંની ગધેડાંની ને સાવરણીની રજ તેમ દીપની અને ખાટલાની છાયા એટલાં લક્ષ્મીને વિનાશ કરેછે.
