________________
(૩૩) તારા તે પણ શોભતા નથી; અથવા એમજ હેય, કેમકે દેવને અધિન હેઈ કોણ સર્વદા શ્રીસહવર્તમાન રહે છે –૩૧
સંધ્યા બ્રાહ્મીતનુ છે, ને આ રવિ શાંભવીતનું છે, તેમ આપ પ્રત્યક્ષ મુરરિપુનું તન(૧) છે, તો એવી છે આત્રયી તેને કોણ પુમાન ન પૂજે.-૩૨
હે નૃપ ! સંધ્યાચન કર, એ સંધ્યાને હરિહર ને બ્રહ્મા પણ પૂજે છે, તેમજ એના પૂજનથી આ જગતના લોક પણ પાપને છેદનાર તથા મુકિતએ પહોચાડનાર માગેને પામે છે–૩૩
કેટલાક રવિને સ્તવતાં વેદને ભણે છે, કેટલાક યવ વેચાતા લઈ અગ્નિ-શરણમાં પેસે છે, કેટલાક કુશ કાપવાને તથા સમિધું ભેગાં કરવાને તરાપા ઉપર નદીને તરી સામે પાર પહોચે છે–૩૪
દિશારૂપી સ્ત્રીને, પદ્મિનીરૂપી સ્ત્રીને, આકાશની શોભારૂપી ચીને, સ્વર્ગની લક્ષ્મીરૂપી સ્ત્રીને, એમ સર્વને પોતાની સ્ત્રી હોય તેમ પાદપાત(૨)થી આરાધતા સૂર્યને સિદ્ધલોકોની સ્ત્રીઓ ઉંચી બમાર કરીને નિહાળે છે–૩૫
માર્ગ બતાવનાર જેવા પ્રભાતને પામી, બુદ્ધિમાન માલીઓ, * દ્રવ્ય પામવાની ઈચ્છાથી, કસુમને ભેગાં કરી, જગતને પાવન કરનાર
(૧) બ્રહ્માએ સૃષ્ટિ સર્જવા અનેક તનુ ધારણ કરેલાં છે તેમાંનું એક મનુષ્ય સ પછીનું તન સંધ્યા છે. શિવની અષ્ટ મૂર્ત કહેવાય છે (જુઓ શકુંતલાનું મંગલાચરણ) તેમાં સૂર્ય પણ છે. રાજા પોતાને તો વિષ્ણુ પેજ ગણવાને સંપ્રદાય છે.
(૨) પાદપત એ દિ અથ છે, પાદ એટલે કિરણ તેમ પગ; કિરણોના પડવાથી કરીને સર્વને ભાવતો સૂર્ય જાણે તેમને પગે પડે છે. તેને સિહ છીએ એવી સ્પૃહાથી જુવે છે કે આપણે પતિ પણ આવો હેય તે ઠીક એ ધ્વનિ છે.
