Dravyapradip

Author(s): Mangalvijay
Publisher: Yashovijay Jain Granthmala

Page 5

ભગવાના તેના સારરૂપે ઉપાંગની રચના કરે છે. પ્રાકૃત ભાષા ગે રેના અભ્યાસ અલ્પ હાવાને લીધે તે ઉપાંગો દ્વારા જ્યારે યથાર્થ લાભ લઇ શકાતા નથી એમ જાણવામાં આવ્યું ત્યારે કૃપાસિન્ધુ આચાર્યાએ તેમાંથી ભાવ લઇને તત્ત્વાર્થ સૂત્ર, નવતત્ત્વ, જીવવિચાર, સગ્રહણી, ક્ષેત્રસમાસ ગ્રન્થ ક ક પ્રકૃતિ, પ`ચસ’ગ્રહ વિગેરે પ્રકરણા બનાવ્યા છે, જેમ વૈદ્ય જેવા પ્રકારના દંરદી હૈાય તેવીજ રીતે તેની નાડીને અનુકુલ દવા કરે ત્યારેજ તે સમયજ્ઞ કહેવાય તેમ આચા પણ દેશ, ક્ષેત્ર, કાલ, ભાવનું જેવી રીતે પૂર્વાચાર્યાં અનુસરણ કરતા આવ્યા છે તેવીજ રીતે અનુસરણ કરી ઉપદેશામૃતનું પાન જો કરાવે તેાજ ભવ્યજીવના કલ્યાણની સાથ પેાતાનુ પણ કલ્યાણ અને સાથેાસાથ જગમાં હિતાવહ થઈ શકે, અન્યથા નહિ, એમ મારૂ' માનવુ` છે. તેવા પ્રકરણ પણુ સંસ્કૃત અને પ્રાકૃત ભાષામાં હેાવાથી જેને તે ભાષાના અભ્યાસ બીલકુલ ન હેાય તેને તે તે લાભકર્તા નીવડી શકેજ નહિ. તે માટે માતૃભાષામાં તેવા ગ્રંથાની જરૂર છે અને અનુવાદરૂપે સમજાવવાનું કામ તે કરી શકે કે જેણે ગુરૂગમપૂર્વક તેવા પદાર્થોના સારી અભ્યાસ કર્યાં હાય.
છે
વમાન કાળમાં તેવા પદાર્થાને જાણવાને સારૂ જો કે કેટલાક ગ્રન્થા બહાર આવ્યા છે તે પણ વાસ્તવિક રીતે વિચાર કરતાં તે ખરાખર સતાષદાયક થઇ શકે તેમ લાગતું નથી. જો કે તદ્દન ન હેાય તેના કરતાં તેવા ગ્રન્થા પણ ઠીક છે; પરંતુ આટલાથી બેસી રહેવાનુ` કામ નથી. જે ગ્રન્થા સમય ઓળખી લખવામાં આવે તેજ ઘણા ઉપયાગી થઇ પડે. હાલ તેવા ગ્રન્થા લખવામાં કેટલાક લેખકે સારી ઉત્સાહ ધરાવે છે અને પ્રતિપાદક શૈલિથી કામ પણુ સારૂ કરે છે એ ઘણા આનંદના વિષય છે. આટલું પ્રાસંગિક કહ્યા