________________
ધમધ-ચંથમાળા : ૪ :.
* પુષ્પ ત્યારે અને તજી દેનારે પંડિત ગણાય છે, માટે આને અધે તજી દે અને અર્થે ઉપાડી લે.”
આ રીતે વિચારીને બાકીના ત્રણ પંડિતએ ડૂબતા પંડિતનું માથું કાપી લીધું અને તેનું ધડ જવા દીધું.
ત્યાંથી આગળ ચાલતાં તેઓ એક ગામમાં દાખલ થયા, જ્યાં તેમને પંડિત જોઈને જુદા જુદા ગૃહસ્થાએ જમવાનું નિમંત્રણ આપ્યું. એટલે તે ત્રણે પંડિત જુદે જુદે ઘેર જમવા ગયા. ત્યાં એક પંડિતને યજમાન તરફથી સૂતરફેણી પીરસવામાં આવી. તે જોઈને તેણે વિચાર કર્યો કે “દીર્ઘસૂત્રીપણું અનિષ્ટ છેતેથી આ દીર્ઘ સૂત્રવાળી-લાંબા તાંતણવાળી મીઠાઈ ખાવાને યોગ્ય નથી. એટલે તે જમ્યા વિના જ ઊડી ગયે. બીજા પંડિતને યજમાન તરફથી મોટા ખાખરા પીરસવામાં આવ્યા. તે જોઈને તેણે વિચાર કર્યો કે “અતિ વિસ્તીર્ણતા હેય ત્યાં ઉત્પાત થવાનો સંભવ અવશ્ય હોય છે, તેથી આ ખાખરા ખાવાને એગ્ય નથી. જે તે પેટમાં જશે તો જરૂર કંઈક ઉત્પાત કરશે. એટલે તે પણ જમ્યા વિના જ ઊઠી ગયે. ત્રીજા પંડિતને યજમાન તરફથી તળેલાં વડાં પીરસવામાં આવ્યાં. આ વડામાં સોયા વડે કાણું પાડેલાં હતાં. તે જોઈને તેણે વિચાર કર્યો કે “ જ્યાં છિદ્રો હોય ત્યાં ઘણે અનર્થ થાય છે. તેથી આ વડાં જરૂર અનર્થને ઉત્પન્ન કરશે.” એટલે તે પણ જમ્યા વિના ઊઠી ગયે. - પછી એ ત્રણે પંડિત સહુની હાંસીને પાત્ર થતાં કેટલાક દિવસે પિતાને ઘેર પાછા ફર્યા અને શાસ્ત્ર પર એગ્ય વિચાર કરવાને અભાવે “મૂર્ખ પંડિતે” તરીકે પ્રસિદ્ધિ પામ્યા.
