________________
ધમબાણ-ગ્રંથમાળા
: ૬૦ :
“ સંવતધિવેમા, વિચસત્તાઽમમતવા | अणहीण मणुअकजा, नरभवमसुहं न इंति सुरा || चत्तारिपंचजोयण-सयाई गंधो य मणुअलोगस्स । उड्डुं वच्च जेणं, न हु देवा तेण आवंति ||
,,
પુષ
66
· સુન્દર સ્વના દિવ્ય પ્રેમમાં આસક્ત, વિષયામાં લીન, પાતાના કાર્ડ્સમાંથી જ નહિ પરવારેલા, કાંઈ ને કાંઇ કાર્ય કરવાવાળા, મનુષ્યને અનધીન કાર્ય વાળા, ( મનુષ્યને પરાધીન નહિ ) એવા સ્વતંત્ર દેવતાએ આ મનુષ્યલેાકમાં આવતા નથી. વળી મનુષ્યલાકમાં દુર્ગંધ પુષ્કલ છે. તે દુર્ગન્ધ ચાર સા-પાંચ સા ચેાજન ઊંચે પહોંચે છે ( પુદ્દગલેાથી વાસિત થઇને ) તેથી પણ દેવા આ મનુષ્યલેાકમાં આવતા નથી, ”
તીકરાના ચ્યવન-જન્મ દીક્ષા-જ્ઞાન ને મેાક્ષ વગેરે પ્રસંગે તેમના અલૌકિક પુણ્યથી આકર્ષાઇને, કોઈ તપસ્વી મુનિઓના તપપ્રભાવથી ને કેાઇ ભાગ્યશાલી આત્માના ચેગ્ય આરાધનથી દેવા મનુષ્યલેાકમાં આવે છે પણ પ્રયજન સિવાય આવતા નથી, માટે દેવસુખમાં આસક્ત થયેલ તારી માતા ચેાગ્ય આરાધનના અભાવે તેમજ તારા અલ્પ પુણ્યના કારણે તને કહેવા માટે ન આવી હોય તે પણુ બનવાજોગ છે. તેથી સ્વર્ગ નથી એમ માનવું ખાટુ' છે. હું રાજન્ ! સ્વર્ગ અવશ્ય છે અને તે પુણ્ય કરવાથી પ્રાપ્ત થાય છે.
હવે તારા પિતા નરકમાંથી ન આવ્યા તે વાતને વિચાર કરીએ. માની લે કે તારા રાજ્યમાં એક શેઠ છે. તે કુટુમ્બપિરવારનું પાલન સારી રીતે કરે છે અને પ્રમાણમાં સુખી છે,
