________________
છયું :
: ૧૩ :
ધર્મામૃત મારાં ઘરને સ્ત્રીવર્ગ છે. આમ પશુની જેમ “મે મે” શબ્દ કરી રહેલા મનુષ્યને મૃત્યુ આવીને ઉપાડી જાય છે. અને તે વખતે
“ ટૂથાિ તિકૃતિ : ના, * विश्रामभूमौ स्वजन: स्मशाने । देहश्चितायां परलोकमार्ग,
कर्मानुगो याति स एव जीवः ॥" “ધન અને દેલત ઘરમાં પડ્યા રહે છે; માતા અને પત્ની, ભગિની અને ભોજાઈ વગેરે નારીવર્ગ વિસામા સુધી વળાવા આવે છે; પિતા અને પુત્ર, કાકા અને મામા, મિત્રે અને મુરબ્બીઓ વગેરે પુરુષવર્ગ સ્મશાનમાં ઊભે રહી જાય છે; અને જે દેહને નાના પ્રકારનાં ખાનપાનથી પુષ્ટ કરવામાં આવતે, ચંદન અને અરગજાપૂજાદ્રવ્યથી ચર્ચવામાં આવતા તથા મણિ-મુક્તા અને સુવર્ણાલંકારેથી શણગારવામાં આવતા તે લાકડાની ચિતામાં ખડકાય છે. આ વખતે જીવ એકલે પિતાના કમેને સાથે લઈને પરલેકમાં ગમન કરે છે.”
માટે “ત્યા ટુર્નનસંસર્ષ, મા સાધુસમાગમન ! -
कुरु पुण्यमहोरात्रं, स्मर नित्यमनित्यताम् ॥"
હે બંધુ! તારે જે ખરેખર સુખી થવું હોય તે જેઓ અવિચારી અને ઉદ્ધત સલાહ આપી અન્યના જીવન બરબાદ
