________________
ધમધ-વંથમાળા : ૨૨ :
ઃ પુષ્પ હાથમાં લીધું છે. તેઓ પ્રજાને જણાવે છે કે “અમે તમારા જ બંધુઓ છીએ અને તમારા હિતની સતત ચિંતા કરીએ છીએ, માટે અમને જ મત આપે અને અમને જ ધારાસભાએમાં ચૂંટી કાઢે. અમે ત્યાં બેસીને એવા કાયદાઓ ઘડીશું કે જેથી તમને પારાવાર લાભ થશે અને તમારી સર્વ પ્રકારે ઉન્નતિ થશે. તેમના આ વચનમાં વિશ્વાસ રાખીને પ્રજા તેમને મત આપે છે અને ચૂંટીને ધારાસભાઓમાં મેકલે છે,
જ્યાં તેઓ બહુમતીમાં આવતાં પિતાનું પ્રધાનમંડળ રચે છે અને દેશને કારભાર પિતાને હસ્તક લે છે. આથી પ્રજા આનંદમાં આવી જાય છે અને પિતાની ઉન્નતિ શીધ્ર થશે એવી આશામાં દિવસો પસાર કરવા લાગે છે. પણ ઉન્નતિ જલદી આવતી નથી, તે વખતે પ્રજા તેમને પૂછવા લાગે છે કે “આનું કારણ શું?” ત્યારે તે કુશલ રાજદ્વારી પુરુષે જવાબ આપે છે કે “ધીરજ ધો. એમ ઉતાવળે આંબા પાકે નહિં.” આથી લકો ધીરજ ધરવાનું અને થોડો વખત રાહ જોવાનું પસંદ કરે છે, તેમ છતાં ઉન્નતિનાં દર્શન થતાં નથી, એટલે તેમને ફરી પૂછે છે કે “ઓ મહાનુભાવ! અમારી ઉન્નતિ હજી સુધી કેમ થતી નથી ?”
એ પ્રશ્નના ઉત્તરમાં રાજદ્વારી પુરુષે કહે છે કે “અમે કંઈ નવરા બેસી રહેતા નથી. તમારા હિત માટે રાતદિવસ ચિંતા કરીએ છીએ, માટે છે અને રાહ જુઓ.” પરંતુ લેકેની સ્થિતિ સુધરવાને બદલે દિન-પ્રતિદિન બગડતી જાય છે અને તેમની હાલાકીમાં વધારો થાય છે, ત્યારે તેઓ પિકાર કરીને પૂછે છે કે “એ દેશનાયક ! આમ કેમ ? ક્યાં ગયાં
