________________
ધર્મબોધ-ચંથમાળા
: ૫ર :
: પુષ
चेता प्रसादयति दिक्षु तनोति कीर्ति,
सत्संगतिः कथय किं न करोति पुंसाम् ? ॥" સત્સંગતિ બુદ્ધિની જડતા હરે છે, વાણીમાં સત્યતા આપે છે, માનપૂર્વક ઉન્નતિ કરે છે, પાપને દૂર કરે છે, ચિત્તને પ્રસન્ન રાખે છે અને કીતિને સર્વત્ર વિસ્તાર છે. હે મિત્ર! માણસોને તે શું શું ફળ નથી આપતી ?
આમ વિચાર કરીને મંત્રીશ્વર ચિત્ર પ્રદેશ રાજા પાસે ગયે અને કહેવા લાગ્યું કે “હે દેવ! આજનો દિવસ અતિ રમણીય છે, કારણ કે ઋતુરાજ વસંતની સવારી આવી પહોંચી છે અને તેના છડીદાર સમે વનને વાયુ પુષ્પોની સુગંધીથી તરબળ બનીને મંદ મંદ વહી રહ્યો છે. વળી નર્તકી સમી વનવેલીઓએ નવ પદ્ધ ધારણ કર્યા છે અને આમ્રશાખાઓ મંજરીથી શોભવા લાગી છે, માટે ચાલે આપણે અશ્વકડ કરીએ.
મંત્રીનું આ સૂચન રાજાને પસંદ પડયું, એટલે બંને જણ ઉત્તમ અશ્વો પર આરૂઢ થઈને કીડા અર્થે નગર બહાર નીકળ્યા અને અનુક્રમે પેલા ઉઘાન નજીક આવી પહોંચ્યા કે
જ્યાં શ્રી કેશી ગણધર સમવસર્યા હતા. આ ઉદ્યાનની શોભા જેવા તેઓ અશ્વ પરથી નીચે ઉતર્યા અને વૃક્ષ, લતાઓ, કુંજે તથા નાના નાના જલનિઝરેને નિહાળતા એક વિશાળ વૃક્ષની છાયામાં ઊભા રહ્યા. એટલામાં ગુરુ મહારાજની દેશનાને વનિ રાજાના કાને અથડાવે, એટલે તેણે કહ્યું-“મંત્રીશ્વર ! આ સુંદર ઇવનિ કોને હશે?”
