________________
હું : : ૩ :
ધર્મામૃત ઉત્સવે વ્યસને તેમ, દુભિક્ષે શત્રુ- સંકટ રાજદ્વારે સ્મશાને યે, જે ઊભે તે જ બાંધવ.' આ ગધેડે સ્મશાનમાં આપણી સાથે ઊભે રહ્યો છે, માટે તે આપણે બાંધવ છે.
એ શાસ્ત્રવચનને લક્ષમાં રાખીને તે ચારે પંડિતે ગધેડાને ગળે બાઝયા અને “અહો બંધવ! અહો બંધવ! તું પણ ઘણું દિવસે મળે !” એમ બોલીને તેના તરફ સ્નેહ પ્રદર્શિત કરવા લાગ્યા. એવામાં એક ઊંટ ઝડપથી ચાલતે તેમની નજીક આવ્યું. તેને જોઈને ત્રીજા પંડિતે કહ્યું કેધર્મની ગતિ ત્વરિત હોય છે, એટલે આ સાક્ષાત ધર્મ જણાય છે. અને “ઈષ્ટને ધર્મની સાથે જોડ.” એ શાસ્ત્રને આદેશ છે, માટે આપણા આ ઈષ્ટ ગધેડાને કેઈ પણ રીતે ઊંટની સાથે જોડી દે જોઈએ.’
શાસ્ત્રના આદેશને શિરોધાર્ય કરવા માટે આ પંડિતાએ ઊંટને ઊભે રાખીને તેની ફેકે ગધેડાને બાંધી દીધું અને આગળ ચાલ્યા. ત્યાં એક નદી આવી. તેમાં ખાખરાનાં એક પાંદડાને તણાતું જોઈને ચોથા પંડિતે કહ્યું કે –
આવશે પાત્ર છે, તે તે તારશે તમને સદા એવું શાસ્ત્રનું વચન છે, માટે મને તે પાત્ર સમાન પાંદડું જ તારશે, એમ કહીને તેણે નદીના પ્રવાહમાં ઝંપલાવ્યું અને પેલા ખાખરાનાં પાંદડાને પકડવાનો પ્રયત્ન કર્યો. પણ તેમ કરતાં તે ડૂબવા લાગે. એટલે એકે કહ્યું કે “સર્વનાશ ઉત્પન્ન થાય
