________________
( ૫૯ )
કાતુક રૂપ થઈ પડ્યો. જેમ જેમ આસપાસ ખબર પડતી ગઈ એમ દરેક પડિતા તેમજ આવી ખામતમાં રસ લેનારા પુરૂષાનાં ટાટાળાં ત્યાં દિવસના એકત્રિત થતાં, ને સાયંકાળે પોતપોતાના સ્થાનકે જતાં,
દિવસ ઉપર દિવસ જતાં એ વાદવિવાદ કરતાં છ માસ વહી ગયા. પણ કાંઇ પિરણામ જણાયું નહી. બધા સભ્યજનો Àાશ પામ્યા. લવાદ્યોપડિતજનો મુંઝાયા. એમને લાગ્યુ કે આ વાદનો ઈંડા આવે એમ લાગતુ નથી. અન્ને બુદ્ધિના નિધાન હતા. બધાને લાગ્યું કે બન્ને ઉપર ભારતી પ્રસન્ન હતી, ત્યાં કાણુ હારે ! આમને આમ કેટલાય સમય પસાર થઇ જાય, તાપણુ કાઇ હારે એમ નહાતુ. કેવી રીતે સભાનો હવે અંત લાવવા એ માટે બધા ચિંતાતુર હતા.
ધર્મરાજે માદ્ધવાદીને એક દિવસે સાયંકાળના કહ્યું– “મહારાજ? આજ છ માસ વહી ગયા; છતાં અંત આવત નથી આ તે શું કહેવાય ? રાજ રેઢું પડયું છે. કાઇ આવી દખાવી દેશે તેા છેડાવવું પણ ભારે થઇ પડશે. આખું ખાવા જતાં કટકા પણુ ગુમાવાની વખત આવી છે. માટે હવે તા ઝટ નિવેડા લાવા તા ઠીક.
""
“ રાજન્ ? મેં નહાતું ધાર્યું કે જૈનાચાર્ય. આટલે અધા વિદ્વાન હશે. લીલામાત્રમાં અને જીતી લેવાનો મારે મનસુખે અત્યારે તેા વ્યર્થ ગયા છે. પણ એથી શું? આપણે હારશું નહી એ નિ:સ ંદેહ વાત છે અનતાં લગી હું યુક્તિસુ
