________________
(૧૬) * પિતાને અંત સમય જાણીને રાજનું મન ધર્મધ્યાનમાં અધિક ઉજવળ થયું. કનોજપતિએ દુંદુકને શુભમુહુર્તે કનેજના રાજ્યસિંહાસન ઉપર બેસાડે, રાજ્યકાર્યથી નિવૃત્ત થઈને રાજા ધર્મસાધન કરવામાં તત્પર થયે. એના પરિણામ શુદ્ધ થયા. મનુષ્ય ભવની અનિત્યતા ચિંતવતે વૈરાગ્યવાસીત થઈને કર્મની નિર્જરા કરત, રાજા વિચાર કરવા લાગ્યું.
આહા? આ દેહિલે માનવભવ આત્મ સાધન વગર આત્મા વ્યર્થ હારી જાય છે. મારું રાજ્ય, મારૂં કુટુંબ, મારું ધન કરતાં બાહ્યદ્રષ્ટિમાંજ મશગુલ બની ધર્મ કર્મથી રહીત પાપકરવામાં પાછું વાળીને પણ ન જુએ હા? કેવી એ અજ્ઞાનદશા? મને મારા પુર્વના ભાગ્યમેગેજ આવા ઉત્તમ ગુરૂને જોગ થયો છે. છતાં રાજલુબ્ધ થઈ આજ સુધી મેં ધર્મકર્મમાં જોઈએ તેવું લક્ષ્ય આપ્યું નહી. એ નિર્દોષ બાલપણું ગયું, વન વ્યતીત થયું આ પ્રઢાવસ્થાપણ વહી ગઈ છતાં આ ત્માના હિત તરફ પ્રવૃત્તિ ન થઈ. આવા ગુરૂને જેગ પામી હું નરભવ હારી જઈશ તે ફરીને આવી સામગ્રી કયાં મલશે? તે હવે જાગૃત થઈ પરભવને યોગ્ય કઈ ભાથું તૈયાર કરી લઉં?”
