________________
પ્રકરણ ૨૪ મ.
ભેાજ કુમાર પિતાનું રાજ્ય લઈ લે છે.
એક દિવસે અવસર જોઇને દુયરાજે મપાટ્ટીજી સિ વરને વિનંતિ કરી. “ ભગવન્ ? કાઇ પશુ રીતે ભાજને સમજાવીને આપ અહીંયાં તેડી લાવા ? ” રાજાનું વચન જો કે રિવરને રૂચતું નહતું એ જાણતા હતા કે પુત્રની જીઈંગી સમાપ્ત કરવાને એના પિતા તૈયાર થયા હતા, પણ ઈચ્છા નહી છતાં સૂરિવર રાજમાણસાને લઇને પાટલિપુત્ર તરફ ચાલ્યા. વિહાર કરતાં કરતાં સૂરિવર અર્ધ માર્ગે આવ્યા. સૂરિવરે વિચાર કર્યો. “ માસ વચનથી ભાજ આવશે તે જરૂર એના પિતા એને હણશે ને જો નહીં લાવું તે રાજા મારી ઉપર કાપ કરશે. ” પોતાનું આયુષ્ય હવે કેટલું બાકી છે એ સૂરિવરે જોયુ તે હવે પૂર્ણ થવાની તૈયારીમાં છે, ને એકવીશ દિવસ માત્ર ખાકી છે તે મારે હવે અણુસણુ કરવું એમ વિચારી ત્યાં આગળ શ્રાવકાને છેલ્લાં છેલ્લાં સદ્આપ કર્યો. પાતાના શિષ્યાને પણ જણાવ્યું. “ આપસ આપસમાં મત્સર રહીતપણે રહેજો ઉત્કૃષ્ટ ક્રિયા પાલી એક ખીજાનું પાલન કરો. સંસારમાં કોઇ કાર્યનુ નથી. તમે અમારા નથી અમે તમારા નથી સંબંધ માત્ર કૃત્રિમ કહેવાય.” ઇત્યાદિ ઉપદેશ આપી અપ્પભટ્ટીએ અણુસણુ ગ્રહણ કર્યું . ચારે આહારનાં પચ્ચખાણ કરી ચારશરણ સ્વીકાર્યો. પશ
cr
