________________
(૧૭૬) ગણિકા સાથે ખાતે, પોતે, વાવિનેદ કરતકલાજનેત એ માનેલા સુખમાં કાળ વ્યતિત કરતે હતે. ભેજની માતા પવા તથા બીજી રાણુઓને કંટિકાના મેહમાં પડેલે રાજા તણ સમાન ગણવા લાગ્યા રાજાના ઉપર પોતાનું આધિપત્યપણું ચાલતું હોવાથી રાજ્યમાં રાજા કરતા પણ એનું ચલણ વધી પડવું તે પિતાની ઈચ્છા મુજબ રાજતંત્ર ચલાવવા લાગી.
હૃદકરાજ એક દિવસ પિતાના ખાનગી દિવાનખાનામાં બેઠા હતા, એના સેવકે એની વાહવાહ બોલતા એની પાસે બેઠા હતા, તેવામાં કલાકેલી નામે તિષી રાજાની પાસે આવ્યું. રાજાએ એનું સન્માન કરી બેસાડ્યો એટલે સેવક વર્ગે પૂછયું. “શીરાજ? આપ અમારા મહારાજનું ભાગ્ય તે જુઓ?”
જોષીએ બરાબર નિમિત્ત જોઈ જોયું તે રાજાનું અશુભ જેવામાં આવવાથી માન રહ્યો. જેથી રાજા તથા સેવકવર્ગ વિચારમાં પડ્યા, સાંભળવાને અતિ આતુર થયા. “જોષીરાજ? કેમ વિચારમાં પડ્યા,” રાજાએ પૂછયું.
“મહારાજ ! આપ રાજા છે? આપના ભાગ્યમાં શું ખામી હોય! આપનું રાજ્ય અમર તપે?” જોષીએ મુખ્ય વાતને ઉડાવતાં આશિષ આપી.
શા માટે ખરી વાત કરતા નથી. તમને જે સત્ય લાગતું હોય તે કહો! તમે વાતને ઉડાવશો એ ચાલશે નહી.” રાજાએ પૂછયું..
