________________
(૧૮) ' “જ્ઞાનીએ કહ્યું છે કે મારા પુત્ર ભેજથી મારું મરણ
છે. એ મને મારીને રાલ્ય પડાવી લેશે. કહે જ્ઞાનીનું એ વચન કેવી રીતે ખોટું થશે?” રાજાએ કહ્યું. “
એમાં શી ચિંતા છે? રાજન ! પુત્રને જ મારી નાખે? પિતાનું અનિષ્ટ કરવાવાળે પુત્ર પણ શત્રુ જાણવો! એ પુત્ર તે પુત્ર ન કહેવાય કે જે પિતાનું અનિષ્ટ કરે ?” - કંટિકાની કંટક જેવી સલાહ રાજાને પણ ધ્યાનમાં ઉતરી. રાજા એ બાબતની જના ઘડતો હતો, તે ગમે તે પ્રકારે ભોજની માતાના જાણવામાં આવી ગઈ. એણે પિતાના ભાઈને પાટલિપુત્ર નગરમાં સમાચાર કહેવડાવ્યા કે “હે બાંધવ? તમારા ભાણેજ ઉપર રાજા ક્રોધે ભરાઈ એને નાશ કરવાના છે. માટે સત્વર એને તેડી જાઓ? જીવની માફક સંભાળજે નહી તે હું પુત્ર વગરની થઈ જઈશ.”
આ ગુપ્ત સમાચાર આવ્યા એ અરસામાં પાટલિપુત્રના પતિએ પિતાને ત્યાં સ્વયંવર મંડપ આરે હતું તે મીશે ભાણેજને તેડવાને કનોજ નગરમાં આવ્યું. ટૂંકરાજને નમસ્કાર કરી ઉત્સવને બહાને ભાણેજને પિતાની સાથે ઉપાડી ગ. મામાએ ભાણેજને ભણાવી, ગણાવી શાસ્ત્ર કુશલ કર્યો. શા અને શાસ્ત્ર વિદ્યામાં ભેજ નિષ્ણાત-નિપુણ થયે. ... એક દિવસ કંટિકાએ વળી રાજાને યાદ કરાવ્યું “દેવ? તમારે પુત્રરૂપી શત્રુ તે શાળામાં વૃદ્ધિ પામે છે. માટે એને હવે ઝટ તેડા! જે નખથી છેદવા યોગ્ય હોય એને પરથી
