________________
(૧૧૮) પ્રકરણ ૧૫ મું.
ગૌવધ. વાદી વર્ષનકુંજરને સૂરિવરે મીઠા વચનથી સમજાવવાથી તથા એની કેટલીક શંકાઓ દૂર કરવાથી એ પણ જૈન થયે હતા. યુરિવર ઉપર પૂજ્યબુદ્ધિવાળા થયેલા એ વાદીએ એક દિવસ ખાનગીમાં ગડરાજને કહેલું. “મહારાજ ! બમ્પભટ્ટીજીએ મને એમાં મારો દેષ નથી. આપ એનું કારણ સમજ્યા?”
મને એજ આશ્ચર્ય થાય છે કે તમે કેવી રીતે હારી ગયા. તમે તે “કહેતા હતા કે વાદમાં મને કે ઇ જીતી શકે એમ નથી, છતાં આમ બન્યુ એ તો નવાઈ ?” રાજાએ કહ્યું.
રાજન ! એ બધે તમારા પિલા વાપતિને દેવ છે. તમારૂં લુણ ખાનાર એ વાપતિએ લુણ હરામ કર્યું.”વર્ધનકુંજરે કહ્યું. “બપ્પભટ્ટી તે પુરૂષરૂપે સાક્ષાત્ સરસ્વતી સ્વરૂપ છે. જ્ઞાન સ્વરૂપ એ પિંડ રચાયેલું છે. એમનાથી હું હાર્યો એમાં મને કંઈ પણ ક્ષોભ થતો નથી પણ ક્ષોભ તે એટલે કે પેલો બ્રાહ્મણ વાપંતિ આપને નેકર છતાં નિમકહરામ થયે”
તે કેવી રીતે વારૂ?” રાજાએ ઉત્સુકતાથી પૂછયું. * એણે મુખશુદ્ધિ કરાવી મારા મેમાં રહેલી અક્ષય ગુટિકા બહાર કાઢી નથી અને મુખ શુદ્ધિ ન કરાવી હેત
