________________
(૧૪૨) ઇત્યાદિ અનેક પ્રકારે શૃંગારમય આશિર્વાદ આપવાથી વાપતિ ધ્યાનમાંથી જાગૃત થઈ રિવર સામે આવીને કહેવા લાગે. “હે સૂરિવર? તમે મારી આગળ આ શ્રૃંગારમય રૌદ્ર પદ્યપાઠ કેમ કરી રહ્યા છે ?”
કવિરાજ? તમે સાંખ્ય દર્શની છો, કેટલાક સાંખે નિરીશ્વર છે કેટલાક ઈશ્વર માને છે તે સર્વેને પચ્ચીશતત્વને સંમત છે એ બધું સમજીને તમારી અને તમારા ઈષ્ટ દેવતા ની સ્તુતિ કરીયે છીએ. જેને જેવી રૂચિ હાય શાસ્ત્રકારે તેને તેવુંજ કહે એ નીતિ છે.” ગુરૂએ કહ્યું—એના દર્શનનું સ્મરણ કરાવ્યું.
આપે કહ્યું એ ઠીક વાત છે પણ હું મુમુક્ષુ હોવાથી -મારૂં મરણ પાસે આવ્યું જાણી હું બ્રહ્મધ્યાનમાં વિલીન થવા અત્રે આવ્યો છું.” વાપતિએ કહ્યું.
રૂ, હરિ, બ્રહ્મા વગેરેને છેડીને અહીયાં ધ્યાન કરવા આવ્યું તે શું તેઓ મુક્તિ આપવા સમર્થ નથી?” ગુરૂએ પૂછયું.
કંઈક એવું લાગે છે ખરૂ?” કવિરાજે કહ્યું,
કંઈક શું ? નિ:સંદેહ મુક્તિને આપવાને એ સમર્થ નથી. કવિરાજ? તત્વને વિચાર કરે ? પરલેક સાધવાની " ઇરછા હોય તે તત્વને સમાચરે ?”
“શા માટે એ મુક્તિને આપવા સમર્થ નથી?” કવિરાજે પૂછ્યું.
