________________
(૧૪૦) * “એ વારાંગનાએ કમાડ બંધ કરીને વનથી મદોન્મત્ત એવી પ્રાર્થના કરી.” રાજાની સમશ્યા સાંભળી ગુરૂએ એનો ઉત્તર આપે.
અમન્નિએ મુક્ત પયવ્યહારે, સ નેઉરે પડ્યૂઈ યમ્સ પાઉ.... "
એણે એ વનવતીની પ્રાર્થના માની નહી તેથી એણીએ કરેલા પાદ પ્રહારથી નુપુર એના ચરણમાં પેઠું.”
ગુરૂની યુકિત સાંભળી રાજા ખુશી થયો. એવી રીતે વાણી વિનોદમાં રાજાનો કાળ સુખમાં વ્યતીત થતું હતું.
એક દિવસ રાજાની પાસે કોઈ ચિત્રકાર રાજાનું ચિત્ર લઈને આવ્યા. રાજા પિતાનું ચિત્ર જોઈ ખુશી થયે એ ચિત્રકારની અદ્ભુત કૃતિથી આબેહુબ બન્યું હતું પણ ફકત બોલી શકતું ન હોવાથી એ મુંગું હતું છતાં એની કળાતે ન્યારીજ હતી. બપ્પભટ્ટજીએ એની કળાની સ્તુતિ કરવાથી રાજાએ લાખ ટકા એને ઈનામ આપ્યું.
રાજાએ કાન્યકુંજમાં-કને જમાં, શ્રી મહાવીરસ્વામીનું મોટું મંદિર બંધાવી એ પ્રભુની પ્રતિમ પ્રતિષ્ઠિત કરી. મથુરામાં જીનમંદિર બંધાવ્યું. તે સિવાય મેરામાં, અણહિલપુરમાં, સતારક નગરમાં અને પગિરિમાં મંદિર બંધાવી ચાર બિંબ સ્થાપન કરાવ્યાં. એની પ્રતિષ્ઠા-પ્રભાવનાદિક સૂરિ વર પાસે કરાવ્યાં. તે ઉપરાંત બીજા પણ ઘણું બિંબ રાજાએ કરાવ્યાં.
