________________
(૧૩૪) લાગ્યા હતા, રાજા વ્રતધારી હતે છતાં જગતમાં અદ્વિતીય વીર પુષ્પધન્વાએ રાજાને સકંજામાં બરાબર સપડાવ્યું હતું. એ માતંગ જાતિમાં ઉત્પન્ન થયેલી સુંદર માતંગી રાજાના હદયમાં રમી રહી હતી. એને ભેટવાને રાજા આતુર આતુર થઈ રહ્યો હતે. એનાજ બાહ્ય સુંદરતામાં એક ચિતે લટ્ટ બની ગયે હતે.
એ વિવેક હીન થયેલા રાજાની સન્મુખ માતંગીનું સ્વરૂપ ખડું થતું. મુંદરમાં સુંદર ગણાતી માતંગી બાળા એને હાવભાવથી, મંદમંદ હાસ્યથી ભાવી રહી હતી. જાણે એને ભેટવાને આતુર હોય એમ માતંગી મંદમંદ પગલે ચાલતી રાજાને વિનવતી, પિતાની આતુરતા બતાવતી. યોવનને ગ્ય અભિનય કરી રાજાને ઘેલે બનાવતી. એ સુંદર દશ્યથી રાજા તે દિવાન બની જતા. એનું અંગેઅંગ મદનના તાપથી તપ્ત થતું હતું.
રાજાએ એ ગાયકવૃંદને ત્યાં રહેવા ફરમાવ્યું. પિતાની આગળ આ બાળાનું સંગીત રાજા હમેશાં સાંભળવાને આતુર તે. એને ભેટવાને એ નવીન ઉગતા વનને વધામણાં દેતી બાળાને ઉપલેગ કરવા રાજા અતિ આતુર હતું. એણે નગરની બહાર ત્રણ જ દિવસમાં મહેલ તૈયાર કરવા હુકમ આપે. દેવતાઓ જેમ મનથી કામ કરનાર હોય છે તેમ રાજાઓ વચનથી કાર્યસિદ્ધિ કરનારા હોય. રાજાના હુકમને તરતજ અમલ થયો.
