________________
(૧૨૭). સૂરિએ @ાવ્યું: “આ કોઈ પરદેશી વિદ્વાન પુરૂષ અમને પૂછયું કે “યતીઓને શું રાજતીલા સંભવે ?” એને જવાબ અમે એ ચણાવ કરીને આપે કે એ સમજી ગયો.” ગુરૂએ–નન્નસૂરિએ લેકેને સમજાવ્યું. ' એક દિવસ સભામાં નન્નસૂરિ વાત્સાયને કહેલું કામશાસ્ત્રનું વર્ણન કરતા હતા. એ વર્ણન કરવાની એમની એવી તો શક્તિ હતી કે સભા જાણે ભંગારમય બની ગઈ હોય તેમ શૃંગારરસમાં ડુબી જે વર્ણન અનુભવી પણ ન કરી શકે. એવી એમની કામશાની વર્ણન શૈલી સાંભળતાં રાજાને અરૂચિ પેદા થઈ. “ઓહે? આતે માત્ર વિદ્વાન પણ ચારિ. ત્રમાં તે મોટું મીંડુ દેખાય છે. અમે કામી છતાં પણ આવા ભાવ સમજતા નથી એવું કામ શાસ્ત્રનું રહસ્ય સમજે છે. તેથીજ સમજાય છે કે અનુભવ વગર કામશાસ્ત્રમાં આવું જાણુપણું ક્યાંથી હોય? ખચીત એ સ્ત્રીઓમાં લંપટ હોવો જેએિ.” રાજાને ખેદ થયે પ્રણામ કર્યા વગરજ ઉઠીને ચાલતે થ-પિતાને ઉતારે આ ખેદયુક્ત ચિત્તવાળો તે પિતાના. પરિવાર સાથે કનોજ ચાલ્યા ગયે.
ગોવિંદાચાર્યે જાયું કે રખેને એ આમરાજા ન હાય, એની તપાસ કરવાને એક માણસને કનેજ તરફ બપ્પભટ્ટીની પાસે મેક. ગુરૂપાસે આવીને સર્વે હકીકત કહી સંભળાવી. રાજા પણ આવી ગયો હતે. તેને જેવાથી - એ. માણસે ખાતરી કરીકે નક્કી વેશ પરાવર્તન કરીને
