________________
( 38 )
પ્રકરણ ૯ મું.
વાદિ કુંજર કેશરીની પદવી.
રાત્રીના ત્રીજો પ્રહર વહી ગયા હતા. આ સમયે કેટલાક નિશ્ચિત માણસા ઘાર નિદ્રામાં હતા તેા કેટલાક અલ્પ નિદ્રાળુ જને જાગૃત છતાં સુતેલાજ હતા. કેટલાક પોતાના ખટ્કમ માં તત્પર તૈયારી કરતા હતા. અત્યારે ગાઢપતિ ધર્મ . રાજના કિવરાજ વાર્પિત જાગૃત છતાં કઈક ચિંતાતુર હતા. એ પલ’ગ ઉપર પડ્યો પડ્યો વિચારના તરંગમાં ઉડતા હતા. “આજ છ છ મહિનાનાં વ્હાણાં વાયાં છતાં કેઇ વાદી હારતા નથી. એતા. નવાઇ જ ! હવે શુ કરવુ ! આ સભાના અંત કેવી રીતે.આવે ? બધા હવે તેા કંટાળી પોતપોતાના સ્થાનકે જવાને તૈયાર થઇ રહ્યા છે. લવાદ પણ મુ ંજાયા, શું કરવું એ પણ એમને સુઝતુ નથી. ” આવી ચિંતાથી ઘેરાયલા વાગ્યતિની નજર્ અચાનક એક વ્યક્તિ ઉપર પડી. તે ચમકયા. સંભ્રમથી ઉઢીને જોયું તો તે એક જૈનયતિ હતા. આશ્ચર્ય! આ વખતે મારા તંબુમાં જૈનયતિ ? ”
એટલામાં એ વિદ્વાન યતિએ એનુ ધ્યાન પાતા તરફ ખેંચાયું જાણી એના સંશય ટાળ્યો. “ કવિરાજ ! હું માપને એક વાત કહેવા આવ્યા છે! સૂરિવર અપ્પભટ્ટજી તરફથી એક અગત્યના સ ંદેશા લાગ્યે છું !”
રિવરનું નામ સાંભળા કવિરાજના કાન ચમક્યા.
