________________
“અરે ગુરૂજી? યુદ્ધ નીતિ એ કુટિલ નીતિ છે. મેં એકની સાથે યુદ્ધ આરયું એટલે બીજે ચઢી આવવાને ? મને પીસી નાખવાનો એ બિચારો અ૫બળવા સુધન્ય એ મોટા લશ્કર સામે ન લડી શકે ! જેમ અહીંયા ખળભળાટ થયો છે તેમ સુધન્વાને પણ કેમ એ જેને એ નહી મુંજબ્બે હેય. એ તે એનું સંભાળશે કે મને મદદ કરશે.” રાજાની યુક્તિ શંકરને વ્યાજબી લાગી.
ત્યારે તારું શું ધ્યાન પડે છે. રાજન્ ?” વેદાંતને પરમ ગુરૂ બોલ્યો. ચારે કેરથી વાદળ ઘેરાયેલું જોઈ એના પણ હાજા ગગડયા હતા.
આપ એમની સાથે વાદવિવાદ કરે તે એ બહાને યુદ્ધનો ઉત્સાહ ટાળી દઉ. અને વાદ કરવાને એમને આમંત્રણ કરૂં ! જેમ બોદ્ધોને ને જેનોને વાદ થયે તેમ આપણે પણ ભલે થાય?” રાજાએ દલીલ કરી.
રાજન ! તારી યુક્તિ તે સત્ય છે હું પણ વાદ કરવાને તે તૈયાર છું!” શંકર સ્વામી બાલ્યા. પણ એ વજસમું કઠોર હૈયું ધડકતું હતું. વાદ કરવાની એમની શક્તિ નહોતી. “ સરસ્વતીનું વરદાન પામેલા બદ્ધાચને જેણે હરાવ્યું. એવા પુરૂષની આગળ હું કેમ ટકી શકીશ? એને પણ સરસ્વતીનું વરદાન અવશ્ય હશે. નહીતર બદ્ધાચાર્યને તે કેવી રીતે હરાવી શકે. ? એ સરસ્વતી સ્વરૂપ વર્ષનકુંજર સાથે છ છ માસ પચત પણ જેણે વાદમાં પાછી પાની કરી
