________________
ગૌરવગાથા
[ ૪ ]
જ્યારે એ પેાતાના પૂર્વજીવન પ્રતિ નૈષ્ટિપાત કરતા ત્યારે એમને સ્પષ્ટ જણાતું કે પાતે સિદ્ધરાજના ભયથી ભ્રમણમાં હતા ત્યારે રાજવીના ખાફ વહારીને પણ જેમણે પેાતાને સહાય કરી એમાં જૈનધમ પાળનાર વર્ગના ફાળા અગ્રપદે આવે છે. સૌ સ્હાયકેમાં શ્રીમદ્ હેમચંદ્રસૂરિએ અપાવેલી સહાય મેાખરે જણાતી, કારણ કે વર્ષોની અથડામણુ અને હાડમારીમાં એ એટલી હદે નિરાશ થઇ ગયા હતા અને જીવન વેડી દેવાની તૈયારીમાં હતા તેવી અણીની વેળાયે તે સહાય પ્રાપ્ત થઇ હતી.
નિષ્કારણ સમા આ મહાત્માની સહાય એના અંતરમાં એટલી ઠુદ્દે જડાઇ ગઇ હતી કે એ ગમે તેવા સંજોગેામાં કાયમ ને માટે ભૂલાઈ જાય તેમ હતું જ નહીં. રાજ્યાસન પર આવ્યા પછીના પ્રારભના વર્ષો સ્થિર થવામાં ગયાં અને થેશાં સમય માટે શ્રી હેમચંદ્રસૂરિ વિસ્મૃતિને વિષય થઈ ગયા છતાં શાંતિ સ્થપાતાં અને નિમિત્ત મળતાં જ ખાંભાતના મેળાપની સ્મૃતિ તાજી બની અને તરત જ આચાર્ય મહારાજને બહુમાનપૂર્વક અહિલપુરપાટણમાં નિમંત્રવામાં આવ્યા. રાજવીને ગુરુદેવ સાથેના પરિચય વધી ગયા. દેશદેશના પાણી પીનાર અને હુન્નરે ભિન્ન ભિન્ન પ્રકારના ભેજા એના પરિચયમાં આવનાર મહારાજા કુમારપાળ એટલે ભેટ ન હતા કે માત્ર આચાર્ય શ્રોના કહેવાથી વંશઉતાર આવેલ રોવધર્મને છોડી દે. તેમ આચાર્ય મહારાજ શ્રી હેમચ ંદ્રસૂરિ પણ આવા પ્રકારના ઉપરછાલા પરિવર્તનમાં જૈનધર્મોની પ્રભાવના માનતા નહાતા. વર્તમાનયુગના કેટલાક લેખકો “ પિંડે તેવું બ્રહ્માંડે ” કલ્પી લઇ શ્રીમદ્ હેમચંદ્રના જીવન ઉલ્લેખ સમયે મનગમતા વાઘા સજાવવાની ધૃષ્ટતા કરો ચૂકયા છે અને હજી કયે રાખે છે! પેાતાના જેવી જ નબળાઈઓ એ વિરલ સંતમાં
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat www.umaragyanbhandar.com
