________________
[ ૧૪૨ ]
ઐતિહાસિક નવી
અપમાન થાય એ ચલાવી લઉં એટલી કાયરતા મારામાં આવી નથી. મેં કઈ હાથે ચૂડી પહેરી નથી. હજી આ કાંડામાં શૂરતાનું શૈાણિત વહી રહ્યું છે. એટલેજ હું જાહેર રીતે આ પડકાર કરી રહ્યો છું. જાવ જલ્દી જઇ પહોંચા અને ફરજ અન્ના કરી.
એ યુગ માંયકાંગલાના નહેાતા. ધર્મ માટે, ન્યાય માટે જીવનની આહૂતિ આપનારા, સાચી રીતે કહીએ તેા ધર્મનું સાચું રહસ્ય સમજનારા-મૌજુદ હતા. રાજવીના મામા સિંહ પોતાની બહાદુરીના ઘેનમાં અગિચાના વિરામાસનમાં માંડ કાયા લખવી રહ્યા હતા, ત્યાં એક ટાળકી આવી પહેાંચી અને કટારના એક ઘાથી સિંહની પાંચ આંગળીમાંથી એકને છૂટી કરી, એને ઉપાડી લઇ પાછી ક્રી. આ કાર્ય એટલી ઝડપથી બની ગયું કે નજિકમાં ઉભેલા એ પહેરેગીર પણ આભા ખની ગયા. પાછી ફરેલી ટોળકીના સુખીના મુખમાંથી મેાટેથી ઉચ્ચરાયેલા એટલા જ શબ્દો કાને પડયા.
પાપીને પાપનું ફળ મળ્યુ ! નિર્દોષ મુનિને તમાચા મારનાર સમજી રાખ કે આ ધેાળકા છે, આ કંઇ પાપામાઈનુ રાજ્ય નથી. રાણીજીના ભાઇ થઇ આવ્યેા છે તા ભલે, પણ અંતરમાં કાતરી રાખજે કે તારી તુમાખી અહીં ન ચાલે. અહીં તે સૂર્ય ચંદ્ર જેવા તેજવંત વસ્તુપાલ-તેજપાલ જેવા વીરલાઓ જીવતા એઠેલા છે.
સિહુને બધી વાત સમજાઇ ગઇ. તે આકું આ થઇ ગયા. એકાએક ખખડી ઊઠયા.
અરે ! રાજ્યમાં આ શ્રાવક મંત્રીનુ' આવુ પ્રામય. મારા મેાઢા પર પ્રજાજન આવા વેણુ કહી જાય ? અરે ! ધેાળે દિવસે આંગળી કાપી જાય ?
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat www.umaragyanbhandar.com
