________________
નગાથા
[ ૧૪૩ ]
તરત જ દાડતી ગાડીએ રાજમહેલમાં પહેમ્યા. મીઠું મરચુ ભભરાવી પેાતાની હૅનને ઉશ્કેરી, વીશળદેવને ખેલાવરાખ્યા. વૃત્તાંત સાંભળી વીશળદેવે કહ્યું —
કે
મામા, તમારી વાત સાંભળતાં તે એમજ સમજાય જાણે વસ્તુપાલે વિના કારણે આ કલહુ ઊભા કર્યાં છે! મારા અનુભવમાં એ ઉતરતું નથી. એ ભાઈઓની વફાદારી માટે શંકા [લેવાપણું છે જ નહીં. તેએ રાજ્યના થાંભલા છે.
ભાણેજ ! તેા, હું શું જૂઠું એલું છું ? તારે મારી પ્રતિષ્ઠા રાખવી હોય તે મારી વાતમાં શંકા લાવ્યા વિના, મારા હાથની આંગળી છેદનારને મૃત્યુદંડ આપવા જોઇએ.
આ રાજ્ય તારું છે. એ વાણિ ભાઈના આવા ગ ચલાવી લેવા એમાં આપણી ક્ષાત્રવટને ઝાંખપ છે.
'
' શા કાનના કાચા એ તેા કાળજૂની લે!કવાયકા. મામાનાં વચન પર ઇતબાર મૂકી વીશલદેવે એકદમ હૂકમ કર્યાં કે“મંત્રીશ્વર વસ્તુપાલને પકડી લઇ ફાંસીએ ચઢાવી દો.
મંત્રીશ્વરના આવાસ આગળ લેાક સમાતુ ન હેાતુ. જલ્દીથી સિંહ પાછા ફરી એકદમ રાણીવાસમાં ગયા છે એટલે જરૂર કંઇ નવાજૂની થવાની એમ સૌ કેાઈ માનતું હતું. મહાજન એકદમ ભેગુ થઈ ગયું અને જે કંઇ વિપરીત આજ્ઞા રાજવીની થાય તેા એ ઝીલી લેવા નિરધાર કરી લીધે.
ત્યાં તા રાજમહેલમાંથી વીશલદેવની આજ્ઞા લઇ અવારાહી સૈનિક મહાર પડયા, પણ જ્યાં ભરબજારમાં આવ્યે ત્યાં એના માર્ગ અવરાધાઇ ગયા. એની સામે માત્ર મહાજનના મેવડીએ જ નહીં પણ પ્રજાજના મહાસાગર જેમ ઉભરાય તેમ ઉભરાઇ રહ્યા.
એણે રાજવીની આજ્ઞા વાંચી સંભળાવી, મત્રીશ્વરના આવાસ તરફ જવા દેવાની માંગણી કરી.
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat www.umaragyanbhandar.com
