________________
[૬] उवयारेण उ पगयं आयारस्सेव उवरिमाइं तु । रुक्खस्स य पव्ययस्स य जह अग्गाई तहेयाइं ॥२८६।।
આપણે અહીંયા ઉપકાર અગ્રથી અધિકાર (પ્રજન) છે. કારણ કે આ ચૂડાઓ આચારાંગસૂત્રના ઉપર વર્તે છે, એટલે આચારાંગના વિષયને જ વિશેષ ખુલાસાથી કહેવા આ ચૂડાઓ ગેઠવાયેલી છે, જેમ કે વૃક્ષને અગ્ર (ટચ) હોય છે, તથા પહાડને ટેચ (શીખર) હેાય છે અને બાકીના અગ્રના નિક્ષેપાનું વર્ણન તે શિષ્યની મતિ ખીલવવા માટે છે તથા તેને લીધે ઉપકાર અગ્ર સુખેથી સમજી શકાય. કહ્યું છે કે –
उच्चारिअस्स सरिसं, जे केणइ तं परूवए विहिणा। जेणऽहिगारो तंमि उ, परूविए होइ सुहगेझं ॥१॥ - જે કહેવાનું હોય તેના જેવા પદાર્થો વિધિએ કહેવાથી જેનાવડે અધિકાર છે તેમાં પણ બીજા સરખા પદાર્થો સાંભળવથી કહેવાને મુખ્ય પદાર્થ પણ સુખેથી ગ્રહણ કરાય છે. - તેમાં હમણું આ કહેવું જોઈએ. કે આ ચૂલાઓ (અભાગ) કેણે રચી છે? શા માટે ? અથવા ક્યાંથી ઉદ્વરી તે ત્રણને ખુલાસો કરે છે
थेरेहिऽणुग्गहहा सीसहि होउ पागडत्थं च । आयाराओ अत्थो आयारंगेसु पविभत्तो ॥ २८७ ॥
શ્રુતજ્ઞાનના પારંગામી વૃદ્ધ પુરૂષે જે ચૌદ પૂવી છે તેમણે આ રચી છે, તથા શિષ્યના ઉપર અનુગ્રહ લાવીને કે * એ સહેલથી સમજે.
