Vijapur Vrutant

Author(s): Buddhisagar
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal

Page 10

(2)
अंतेवासिकदंबकैक तिलकस्तस्यावभासत् तत
स्तीर्थ श्रीजिनचंद्रसूरिरसमप्रज्ञास्तवाचस्पतिः । श्रीकांतो नरकं निराकृततरां धर्मोद्धुरो गोभर
न्यासैर्यः समितौ हठात् सुमनसां प्रत्यर्थिनः प्रामथीत् ॥९७॥ संवेगरंगशाला सुरभिः सुरविटपि कुसुममालेव । शुचिसरसामरसरिदिव यस्य कृतिर्जयति कीर्तिरिव ॥ ९८ ॥ गुरुभ्राता तस्य प्रमुरभयदेवो यतिपतिः
पदंज्योतिर्धामधुमणिरिव नाकं न्यविशत |
यदीयं गोचक्रं विरचितनवांगीविवरणं
प्रसूते कामांश्च क्षपयति च कामं त्रिजगतः ॥ ९९ ॥ स्वे शिष्याः स्वगुरुं युगप्रवर इत्युद्भासयंत्युमुजा यं त्वन्येपि गुणावलीविलसितैरानंदिता निर्भरं । यस्य स्तंभनभूषणं जिनपतिर्नीलोत्पलश्यामलः
सद्धामा कुमुदेदुकुंद विशदं विधे यशम्तायते ॥ १०० ॥ अपमलगुणग्रामोऽमुष्मादधितजिनागमः
प्रवचनधुरा धौरेयोऽभूद् गुरुर्जिनवल्लभः
सफलविलसद्विद्यावलीफलावलिविभ्रमं
प्रकरणगणो यस्यास्येंदोः सुधा विभ्रतेतराम् ॥ १०१ ॥ सम्यक्त्वबोधचरणैस्त्रिजगज्जनौत्र
चेतोहरैर्वरगुणैः परिरब्धगात्रं ।
यं वीक्ष्य निःस्पृहशिखामणिमार्यलोकः
सस्मार सप्रमद्मार्थमहागिरीणां ॥ १०२ ॥ तस्मिन् महात्मनि समेयुपि नाकलोकं
तीर्थं बभार भगवान् जिनदत्तसूरिः । नामापि यस्य बत पार्श्वविभोरिवाशु
सर्व भयं हरति मंगलमातनोति ॥ १०३ ॥