________________
૧૧૩ ૬ : વ્યવહારમાં ધન-સંપત્તિ જરૂરી, ધર્મમાં ગુણસંપત્ત જરૂરી – 6 ~~ 113
બીજો દિવસ ઉગ્યો. દક્ષિણ દિશાના દ્વારે સાક્ષાત્ વિષ્ણુ અવતર્યા. રાજગૃહી હિલોળે ચડી, ગઈ કાલે બ્રહ્માજી પધાર્યા, આજે વિષ્ણુ પધાર્યા, નગરીનાં ભાગ્ય ઉઘડી ગયાં એમ બધાને લાગ્યું. બધાં ઉમટ્યાં, ગઈ કાલે બાકી રહેલા પણ આજે દોડ્યાં. સગા-વહાલા-આડોશી-પાડોશી બધાંએ સુલસા શ્રાવિકાને કહ્યું કે ‘સુલસા આજે તો ચાલ ! કાલે તો તું રહી ગઈ, તારા ભાગ્યે આજે ફરી અવસર આવ્યો છે. આજે જો નહિ આવે તો ફરી આ અવસર તને ક્યારેય નહિ મળે.' પણ સુલસા શ્રાવિકા ન ગઈ તે ન જ ગઈ. આને શું જિદ્દી કહેવાય કે ન કહેવાય ? જવામાં શું જાય ? ક્યાં પગે લાગવું છે ? નજર તો નાંખીએ ! ક્યાં એને માનવા છે ? આવું કહેનારા, વિચારનારા ઘણા છે.
જેમ કોઈ કહે કે ‘દારૂના પીઠે જવામાં વાંધો શું ? નહિં સૂંઘીએ !' પછી ‘સૂંઘવામાં વાંધો શું, ચાખવો થોડો છે ?’ પછી ‘ચાખવામાં વાંધો શું ? પીવો થોડો છે ?,' પછી ‘થોડો પીવામાં વાંધો શું ? ચઢવાનો થોડો છે ?,' પછી ચઢી જશે. ક્યાંથી ક્યાં જવાશે, તેની ખબર પણ નહિ પડે ! એવી જ દશા આ વિષયમાં પણ છે. પણ આજે આ બધું સમજનારા કેટલા ?
સુલસા શ્રાવિકા સમ્યક્ત્વના વિષયમાં દૃઢધર્મી હતી. તેથી તે ન ગઈ તે ન જ ગઈ. ત્રીજા દિવસે પશ્ચિમ દિશાના દ્વારમાં મહેશ્વર અવતર્યા.
હવે તો રાજગૃહી નગર એકદમ હિલોળે ચડ્યું, સુલસા શ્રાવિકા ઉપર સૌએ સખત દબાણ કરતાં કહ્યું કે બ્રહ્મા, વિષ્ણુનાં દર્શન તો ચૂકી, આજે તારા ભાગ્ય માન કે સાક્ષાત્ મહેશ્વર પધાર્યા છે. ત્રણ અવતારોમાં આ છેલ્લા અવતારી પુરુષ પધાર્યા છે. આજે ચૂકી ગઈ તો હવે તું સાવ રહી જઈશ. તારે હાથ ન જોડવા હોય તો ન જોડીશ, પણ એકવાર આવ તો ખરી', પણ તોય સુલસા શ્રાવિકા ન ગઈ તે ન જ ગઈ.
ચોથા દિવસે એણે નગરના ઉત્તર દિશાના ચોથા દ્વાર ઉ૫૨ સાક્ષાત્ સમવસરણ અને ૨૫મા તીર્થંકર અવતાર્યા. લોકોએ કહ્યું કે ‘સુલસા ! હવે તો તારા ભાગ્યે તારા જ ભગવાન આવ્યા. હવે તો આવીશ ને ?’ ત્યારે સુલસા શ્રાવિકાએ કહ્યું કે ‘અમારે ત્યાં ક્યારેય ૨૫મા તીર્થંકર ન હોય.’ ‘અરે અમે જોઈને આવ્યા, શું ત્રણ ગઢ છે ! આઠ મહાપ્રાતિહાર્ય, ૧૨ પર્ષદા છે !’ એમ એક એક વસ્તુનું આંખે જોયું વર્ણન કર્યું અને કહ્યું કે ‘શું અમે અમારી સગી આંખે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
