Pathik 1989 Vol 29 Ank 01 02

Author(s): K K Shastri and Other
Publisher: Mansingji Barad Smarak Trust

Page 15

કોઠારેવાર નાનજી શેઠ
શ્રી. ઠાકરસી પી. કંસાર હેમાર પુગે નિરંજન, ધિધર સંભરન, અસી બાલુ કચ્છજા અય, કચ્છ અસાંજે ચમન,
મુંજી માતૃભૂમિને નમના -કવિ નિરંજન કચ્છમેં અબાસા તાલુકે સિંધજી સુમરિયે જ શીલા રક્ષણલય દિલ્હીના બાદશાહ અલાઉદ્દીન ફોજ સામે લડીને કુરભાની વોરી સિંધલ અબડા અણગંગાજે નથી વિખ્યાત તાલુકે. ઇ તાલુકેમેં કઠાણ ગામ, સેઠ કેવજી નાયક ને સેઠ ગોકલદાસ તેજપાર જેડા પોતા પુતર ને દાનવીર સેઠિજે વતન. કોઠારા ગામના ભાટિયા વેપારી ખટાઉભા ભલા ને પ્રામાણિક. ઘરમેં જગદંબા જેડી સુશીલ ગુણિયલ ધર્મપત્ની ને કનૈયા કુંવર જેઠા બે પુતર.
સુરજ મારાજ હું જા પધાર્યા નંબ, ઉગે સિમેં સુકરજો તારે ચમકીને રસ્તે મળ્યા છે પ્રકાશ પથરી યે આય, ઇન ટાણે પ્રભાતજી ઉષા આકાજે અંગણમે સથિયા પૂરી રઇ આય. ઇન ટાણે છેતડી માફવારી હિકડી બળદગાડી મડઈ શેરજે બંદરમે અચી પુગી. વેલ જે ગાડી કહે વાટા ઉભી રઈ ને ઇનમેંથી પિંજા-પિજાવન વરે ઉંમરજે હિકડો આદમી, પાંત્રી-ચારી વિરેજ ઉંમરજી હિકડી બાઈ ને બે છોકરા ઉતરીને કાંઠે મથા આયા. બંદરમેં થે છે. દરિયામે હિકડો વડે વાણ લમી સફરલાય તયાર ઉભે છે. થોડા ખ્યા વાણ ને મળવા કઠેજી નજિકમે ઉભા વા.
વડે વાણજે માલમ કાંઠે મથા ઉભો છે. "અર્ચ. પુગા, ખટાઉ સેઠ ? અજે નિંયા મિલ્યા છે. કેર મુંબઈ હવારે આય?”
“મુજે વડે પુતર નાનજી, બચો આવ, બારે વરેંજી ઉમર મડ થઈ આય, પણ લાચાર અંઈયાં, 2 વરે લગલગાટ ડુકારા આયા, વેપાર ત્રુટી છે, ખેતી પુરી પઈ, હરડી બંધ કેણી પઈ. અસીજે ગામ કોઠારેમેં વેપાર કે ખેતીમે કિયે કમાણીને ભારે નાય. મુંજી અવસ્થા થઈ. વડે છોકરકે મુંબઈ હવાઈયાતો. હિકડો બ વરે મેં ઘાણ વધો, અસાંજે ગામા મેસરી ભગવાનજી સંભામે બંદર મથા મેદછ-ગધિયાણજી દુકાન આય. બંદરજા મજુર ને ખ્યા નજિક રેતા ઈનીકે અનાજ રસકસ ને પરચુરણ ચિજવસત વિકેજે ધધ આય. વેપારીકે ભલામણ કઈ આય, ઇનજી દુકાન સાફ-સફ કેણી ને બે ચિ ધે ઈ કમ દુકાનજે કરો આય. નજિકમેં વિસી આય. જિમેશ સંઘવડ ઉતા ચિંધી ને રાત દુકાનમે સવડ વિધી, હિન ટાણે જો કેય રસ્તે નય.”
કિડાં આ અસાજે ભા” અહી આવે.”
દઈ કાને નાન માટે પરે લગને નિંદ્ર ભા તેજપારકે ભેટયો. યજી અખિયું મેં સજા પર ઉમટવા. માજા આશીર્વાદ પ્રાપ્ત કરીને જુવાન નાનજી ખટાણે કે પ્રણામ કરીને કાંઠે મથા માલમજી નજિક અચી ઉભો.
અહી બીક રક્ષા હાણે કે પિયા, માલમ આજે આસરે છડિયા.” “આસરો ખુધા, સેઠ! ભાજી સાર-સંભારજી જભાભધારી મુંજ.”
કેટેજી મુસાફરી આય. ભગવાનજે ભરેસે કરેકે પરદેશ ખેલાય છોડયાં.” પથિક-દીપોત્સવાંદ ]
૧૮૯ એકા-નવે.
[૧૫