Pathik 1989 Vol 29 Ank 01 02

Author(s): K K Shastri and Other
Publisher: Mansingji Barad Smarak Trust

Page 30

પંજ છે પૈસે જે મામલે. વાયસર ભધલાય ડિને મેં ઉપકાર ને ચોવાજે'
“આઈ ઈન ઈમાનધારી કભૂલ ત કરિંધા ક ન? ભસે તીં, પણ છેક ઈમાનધાર આય. ઈન ગરીબ છોકરે મથે કે રસ આય. વિચારેજી નિંઢી હટડી આય. કુટપાથ મથે ધર્યો છે આય. ઈ તી પૂરી કરે. ને આઈ હંઇ પુઠિયાં મા અ!” હિરબાઈજી અખિસે મમતાજા અસ છિલકાણા ને રવજીભાજી અખિયેસે રોસ છિલકાણો.
'તું મુકે સમજાય !” ગાલ વધે ને તેલાય હિરબાઈ રમેં હલયા વે. રવજીભાકે રસૂલ થકી ચાય પિંકેલાય મિલઇ ને ચાય મિકે સ્વાદ ફિટી છે. લારીવારે કરે મથીનુ ઘરમેં અણુભનાવ ઘર કરે છે.
રવજીકાકાજે ઘર જુગ-જુને આય. છતરત નર્થેિ જ ઠેકાણા આ નંઇ. એમામે તે ઘર ચો કોરાનું ચુ. રવજીકાકા મામુલી નોકરિયાત ને ઉભા મા હુવા. રિટાયર થ્યા તેનુણું ઇનીકે પેન્સન મિલેતી. તમેને ઘરજે ખરચે પુરે કરિયેતા. જુગ જુને ઘરકે રિપેર કર્યો તે ભુખ્યા રોણું પડી હાલત છે. જે જ ને જ ઘર તી ઉભે આય. કાં ધુસી પાસે રામ જાણે! ધરકે દુરસ્ત કરેજી પંચ નય ને ઘર મમતા બંધાણી આય, તેંસે ઘર વિકણે ઈછા ૫ નાય. “ગમે તી’ થિયે, આફતમેં પણ ઘરકે સંભારીને વિઠે હુજ !' બાપા એડી ભરામણ કે વી. - ઘરમેં શાંતિસે ન ચોપડી વચ્ચે સગાજે ક ન સે ગાલ કરે સગાજે ! રસ્તે મથે દતરી રાહધારી વધી ૫ઇ હુઈ અને રીવારા કુટપાથ મથે અડો જમાય કરેને નિંઠા વા. નિંરી નિકી હર્વેિજી ભાજ૨ ૨ાણી હુઈ, કિવિ પાર ન રેઓ વે, તેમેં વારી રેવાકે અવાજજ એલર રોગ લાગુ પડે છે. અવાજ સુણી સુણીને થે કરવદર કિરણ લગે એ ડી હાલત વઈ.
કિયાડી કુટપાથ ડખે તે કઢી વિણ લગે ને રાજભાન સવાણુ ન તો પોલિસચોકીમે તકરાર લિખાય આયા. હિક પોલિસ સજે ડી રસૂલજે અગિયાં પુઠિયા ફિર છે ઓ. પિલિસકે ડિસીને રવજીભાજો મન ખુસીસે ફલાણ, પણ બે ડીં તે પેલિસ ને રસુલકે મેરા વિઈ જાય પિધે ડિલી વ્યાં ને ઈની જે મથા ફ. બસ ભક ભક કેણ લગા : “ચાય પિધેલા મા મરતા, નીચ, હરામી.”
કે, ફરે છે વરી ? હિરબાઈકે ફડક પિઈ સે પુછણ લગા. રસુલ ને પોલિસ ટેસસે ચાય પિતા. સરકારી મા કુકે પણ ગુમવત વગર નતા હલે ! “ચાય અને રુસવતો કુરો સબંધ આય ?
હી ત સુરુ આત આય. ચાયજી કરામત તે ડિઠે નય. શેર અગર ઘરમેં અચે ને પાં ચેરકે ચાય પિરાઈ ત ચર ચેરી કર વગર હદ વિજો !
હી ઈ કુરે તો ?
મતલભજે મામલે મતલભી ભરાભર સમજેતે કીંક સિરાયણ વે ત કીંક ડિપણુ પણ પે. હિક કપ ચાયછ કરામત ન્યારણી વે ત લઈ, વતાંઈયાં.' વિરબાઈજે હથ ઝલેન રવજીભા ઘરમેનુ બાર આયા. પિલિસ ઉભે જ . રવજીભા એ : “પેલિમ ભા! હિન છોકરેજે કીક ભભસ્ત કજા.”
“સાહેબ! મું તાં ઘણે કોસિસ કઈ સમજાયછે, પણ નપટ સમજે જ નતો.'
કે? આંથી થિયે ન ત આંઈ ડ્રેસલાય વિજો ને આંઈ પણ હટડી જમાય કરેને ફુટપાથ વર્ષ રે, ત નિત ડીં આઈ હિક બેંકે મિલીને ચાય પિરાય સર્ગધા.” ૧૯૮૯ ઓકટે--નવે. [ પથિ-
દ ત્સવ
૩૦ }