Pathik 1989 Vol 29 Ank 01 02

Author(s): K K Shastri and Other
Publisher: Mansingji Barad Smarak Trust

Page 34

પાકિટના પઇસા ત કક્નાટક ડેવાજી આ. હિરબાઈ ગયાં. ‘સત્યાનાસ થિયે આજે !
મુંજો વંગ ન ક મુને, મુંકે આઈ કુલાય સુણતા? આઈ પિંકજૂટી પઇસા ડિને જી ગાલ કયાં વા. મુકે કુરા ખબર ?
ઈ ધિલ રસૂલજે હવે. ઈ ધિલ ફૂટપાથવારે હો, હિરબાઈમેં ઇનકે પિંઢજી માંજ સકન થયા અને રસૂલ વે : “જિજીમાં ! આઈ અકસમ કરિજી. કાકા! હી પરસાનીજી ગાલ નય. હી બઉ વડી ગાલ નય. જિક થઈ બે સે થઈ . સ મ કરજા.”
રવજીભા રસુલજી ઠંડી ધિલાવરી ત્યારે કરને કરી . રુઝ વાઈ ક નંઉધા યો સે ન સમજાણું. કાટી આય. છપેલી ભિતકે ઉભી કરે ડિને, ઢોરઢાંકર બંધબત થઈ છે. તકલિફ ઓછી થઈ, પણ રસુલ અવિન્ય વધી પિઈ. ઈ અ મુજે ઘર કમ ણ લગે. ઍકાર ત ઇનજે નમે પણ ન લે, પણ વજીભાજો મન ત સિંમિંજ કારધિ ઓ..
રસૂલ વિગર ૫ હલ ન વ ને રસૂલ ખપ ૫ ન વે. મધવારેજી અને મખવારેજી થઈ ખે છે. બીં હિંમેં રસૂલ ઘર થઈ ચુકી છે.
છે કમ નિકરે તી તી પરાભવ થિયેતા એડી ધારણા રવજીભા દેણ લગા, રસુલ મિણુંછ સેવા કરિધા , મન રખધે , ઘરજી ૨નક જ મૂર મેં ભૂલ થકી વધુ પિઈ હુઇ. રસુલ થકી ઘર રોનકવાર લગધો છે. રસૂલજે નકસે ઘર ? ખણેલા લગે છે.
હિકડે ડી વરી ચમતકાર એ. મિણીને નવાઈ લાગી. ચંપી જ પેલિસવારેજી લારી આવઈ. એસારસે મિડ કેરીવારા ચેતી વ્યા. મિડે પિંઢજે માલ ઉપાડે કરને હલધા શ્યા. સલમાલસામાન ઉપાસે ન ને ખુશીસે પર્યા સિરી . લારીવાર આયા ને માલસામાન ઉપાડેલા લગા. રવજીભા હિકડી પલલા વિચાર કયાં ને પિય રસૂલ સરસમાન સિખે રવજીભા ઘરમેં આયા. રસુલ રમધિલ આય, ધિલાવર આય. ઇનજે ઉપકાર ભાર ઓછો કરેલાય રસૂલજી હટડીજી ઇની હિફાજત કયાં. રવજીભા રસૂલજી હટડીજે સમાન ખણે કરેને ઘરમેં આયાત અને સામેવારે બાયણેમેં ઉભા રઈ કરેને હિરબાઈ ચમતકાર ન્યારણ લગા, ઈનીંકે બેરી ખુસી થઈ.
અકે પણ રસૂલ રંગ લગી વ્યો. રસલજી હટીજો સમાન અઈિ પિંઢ ખણી આયા. હી ત ગજબ છે ચોવાજે !
ખણી ન અચાં ત ચાં કેકે? પોતે ઇન ઉપકાર કે આય.” “આઈ હું હેરાન તા. 9 વિચાડો ત ક ચે ' મુંકે તું સમજાય.' રસુલકે પર્યા કરિધા હુવા તી તી પિંઈ રસૂલ કેરા કોક મમતાજે તારસે તણધા આ. હિક પુઠિયાં બે એક પ્રસંગ હાથ આયતે. છુટકારે થિણ મુશ્કિલ થઇ છે . મથાઈમથા આત હલઈ આવઈ ને આફતમેનુ ઉચે અને આ આયે નતે. * ચોમાસો વિઠે ને રવજીભાકે ફરજિયાત બારગામ વિન્યણ છે. નિંઢો ભા બિમાર થઈ છે . ઘરમેં જવાબધારી ઉપાડે સગે એડો બે કય ન હૈ. વિને વિગર છુટકે ન . રવજીભા જેની ઉસ્યા તેની જ ભારી વરસાદ છે ને ઘરછ એસપીજો છતર છિણી છે. હિરબાઈ તાં મુંજી યા. પેટ-- જે જ કમજો ન . છારી ધમસે ઘસાણી હુઇ. ધધક કરેલાય રસૂલ જ વે. રવજીભા બી ડિંયે મેં પાછા વવાર હૃા. અઠ ડ થઈ ચુકા. ઈનજે કાગર આયો, ટપાલી બારીમેં કાગર વિધે ૩૪]
૧૯૮૯ -નવે. [ પથિકરીત્રવાંક