________________
૧૦૨ જે
' કુપક્ષકૌશિકસહસ્ત્રકિરણાનુવાદ જીવોનો સંહાર છે. અને સચિત્ત જલ આદિવડે કરીને કુંડી-કુંડા આદિ પાત્રો ધોવાવડે કરીને ઘણા દોષો રહેલા છે. તેથી કરીને કુંડી-કુંડા આદિ અસંયમ નિવારક નથી પણ અસંયમ કારક છે. એથી કરીને ગૃહસ્થના પાત્રમાં વાપરવું એ સાધુને માટે અયોગ્ય જ છે. - દશવૈકાલિક સૂત્રની-૨૫૯ભી ગાથામાં કહેવું છે કે
“ોનું સંસપાસુ, સુરનો વા પુoો.
भुंजतो असणपाणाइं, आयारा परिभस्सइ॥१॥ કાંસામાં-કાંસાના પાત્રોમાં અથવા શકોરાદિ પાત્રની અંદર અશન-પાન આદિ ખાતો સાધુ, સાધુના આચારથી નષ્ટ થાય છે.'' અને હાથવડે કરીને ખાનારને દ્રાક્ષ આદિની અંદર રહેલા ત્રણ આદિ જીવોની યતના થતી નથી. તેવી રીતે ગળવા = ટપકવા દિના ભયવડે કરીને દહીં આદિ ઢીલી વસ્તુ જલ્દી જલ્દી ખાવા જતાં તેમાં પડેલા જીવોનો પણ નાશ થાય છે. તેવી જ રીતે પાત્રના અભાવે ગોચરી પાણી લાવીને બાળ-ગ્લાન આદિની વૈયાવચ્ચ કરવાનો અસંભવ હોવાથી તેમની ભક્તિ ન થાય. વિશેષાવશ્યકભાષ્ય = ૨૫૭૮ = ૨૫૭૯ ગાથામાં કહેવું છે કે –
संसत्तसत्तु गोरसपाणयपाणीअपाणरक्खत्थं। परिगलण पाण धोयण पच्छाकम्माइ आणं च॥१॥ परिहारत्थं पत्तं गिलाण बालाद्वग्नहत्थं च।
दाणमयधम्मसाहण, समया चेवं परोप्परओ॥२॥ સંસક્ત-ભેગું કરેલું સાથવો, ગોરસ-પાનક-પાણી અને જીવોની રક્ષા માટે તેમજ ગળવું = ટપકવું, પીવું-ધોવું અને પશ્ચાતકર્મ આદિના પરિહારને માટે, ગ્લાન-બાળ આદિના ઉપગ્રહ માટે, દાનરૂપ ધર્મની પ્રવૃત્તિ માટે પરસ્પર એકબીજાને પાત્ર, સંમત-માન્ય છે. | ગાથાર્થ-૩૧ || હવે વસ્ત્ર-પાત્ર આદિ સાધુને પરિગ્રહ થતો નથી. એ વાત દષ્ટાંત દેવાપૂર્વક પારકાની શંકા દૂર કરવા ગાથા કહે છે.
संजमनिमित्तमित्तं, उवगरणं तं परिग्गहो न भवे।
जह रयणामयजिणवरपडिमा, तइंसणमईणं ॥३२॥ રજોહરણાદિ અને પાત્રનિર્યોગ સુધીનાં જે ઉપકરણો છે તે ચારિત્રપરિપાલનને માટે હોવાથી પરિગ્રહ થતો નથી. દશવૈકાલિક ગાથા-૨૪૭માં કહેલું છે કે 1. ગરિ વલ્વે ૨ પાચં વાવેતં પાયjછi
तंपि संजमलजट्ठी, धरिति परिहरंति अ॥१॥ - ર તો પરિણાદો કુત્તો, નાયકુન તારૂ તિ શ્રીશ. (૨૪૭) જે કંઈ વસ્ત્ર-પાત્ર-કંબલ-પાદપુંછણક
