Book Title: Kumarpal Charitra Sangraha
Author(s): Muktiprabhsuri
Publisher: Singhi Jain Shastra Shikshapith
View full book text
________________ कुमारपालदेवचरितम् / 458. हति / चतुरशीत्यासनकरणप्रवीणः, कायगतषट्चक्रविज्ञानचक्रवर्ती, पोडशाधारधीरधीः, लक्षत्रयदक्षः, व्योमपञ्चकपण्डितः, पूरककुम्भकरेचकादिप्राणायामक्रियाकुशलः, इडा-पिङ्गला-सुषुम्णा गान्धारी-हस्तिनी-प्रमुखदशमहानाडीवातसञ्चारचतुरः, आद्विजमातङ्गप्रार्थकगृहेषु यथाई रूपकरणाद् भुक्तिः, श्रीजिनधर्मानुरक्तं नृपं ज्ञात्वा स श्रीपत्तने समायातः / सर्वद्विजैः सत्कारितः, चमत्कारदर्शनालोकैश्च / राजगुरुरिति मत्वा राजापि संमुखमागतः / कदलीपत्र'सुखासनस्थः शिशुकारितवाहककर्मा राजादिपरिवारपरिवृतः शालाग्रे समायातः / कौतुकाकुलितसकलपरिवारप्रेरितो मध्ये प्रविष्टः / सूरयस्तु पुरापि पूरितासनमुद्राः प्राणायामलघुभूतशरीराः शिष्याकर्पितसिंहासना निरालम्बा स्थिताः सन्ति / तान् तदवस्थान दृष्ट्वा विस्मितो देवबोधिः। सर्वेऽपि लोका विस्मयस्मेरमानसाः प्रोचुः-अहो! सुरीणां निराधारमाकाशेऽवस्थानमिति / तेन कवित्वशक्तिपरीक्षार्थं समस्यापदमर्पितम् / यथा व्याषिद्धा रुदती मुखं च नयने स्खे गर्हते कन्यका। " तदाकर्ण्य- 'भगवन् ! किगुच्यते युष्मच्छिष्याणां विदुपां सरस्वतीसर्वस्वमुखानम् ? प्रथममहमेव श्रीभगवदाज्ञया पूरयामी'ति प्रमाणं कृत्वा कपी श्रावकः सर्वान् निवार्य पूरयामास नैतस्याः प्रसूतिद्वयेन सरले शक्ये पिधातुं दृशी, रुद्धाक्षी च विलोकते शशिमुखी ज्योत्स्नावितानैरियम्। इत्थं मध्यगता सखीभिरसकृत् दृग्मीलनाकेलिपु, व्याषिद्धा रुदती मुखं च नयने खे गर्हते कन्यका // श्रीहेमसूरिसेवापरस्य श्रावकस्यापि शीघ्रकवितां दृष्ट्वा विस्मयस्मेरः 'शोभनोऽयम् , वयं समुत्सुकाः स्मः' इत्युक्त्वा गतः / राज्ञाऽन्त्यजात् (पाठभेदे-अन्त्यजगृहेषु) निमत्रापितः / तेन मानितं निमत्रणम् / द्विजादीनां विमर्शः कथमन्त्यजगृहे भोजनं करिष्यतीति / सहस्रलिङ्गसरोवरटोडकयोर्मोचितं भोज्यम् / राजा तु राजपाटिकामिपेण सरोवरसमीपे समायातः / देवबोधिः सानार्थ जलान्तः प्रविष्टः / कृष्णश्वा. मूत्वा निगतो भुक्तं तद्भोजनम् / पुनर्जलान्तः प्रविश्य देवबोधिभूत्वाऽगात् / राज्ञः सर्वेषां लोकानां च विस्मयोऽभूत् / राज्ञा निजावासे निमः त्रितः / विविधा भक्तिः कृताः / अन्यदिने देवा वसरे सप्तपूर्वजानां मस्तकानि कीटैरावृतानि प्रोचुः-'हे वत्साऽस्माभिस्तुभ्यं राज्यं दत्तम् , त्वं महतीं प्रौढिं नीतः / अस्मन्मार्ग मुक्त्वा जैनोऽभूत् , तेन राज्यं पश्चाद् ग्रहीष्यामः / सप्तमे नरके पातिता वयम् / त्वया किं कृतम् ? / त्यक्तः स्वकुलाचारः / त्यजाधुनाऽपि कुमार्गप्रवृत्तिम् / एतदाकर्ण्य राजाऽविज्ञातपरमार्थः किंकर्त्तव्यताजडोऽभूत् / सविषादमिदमचिन्तयत्-'अहो ! सकलशास्त्रसंवादसुन्दरोऽयं "जीवदयाधर्मः सर्वप्राणिप्रियः कथं कुमार्गः कथ्यते, किमत्र तत्त्वम् ?' / तस्मिन् दिने लोकमध्ये महाप्रभावोऽभूत् मिथ्यादृक्शासने / द्वितीयदिने व्याख्यानावसरे प्रथमं परिमलसुगन्धः, पश्चाद्विमानम् / विमानादुत्तीर्य मूलराजप्रभृतयः पूर्वजाः श्रीगुरुन्नमस्कृत्य श्रीकुमारपाल प्रति प्राहुः-'वत्स ! त्वया नरकान्तं राज्यं प्राप्य कलिकालेऽपि महतां महनीयस्त्रिभुवनोत्तमः श्रीजिनधर्मः प्रतिपन्नः / वर्गस्था वयं प्रमुदिता देवसंसदि / ' एतनिशम्य राजा सचमत्कारमनाः प्राह-भगवंस्तत्र तादृशमत्रेदृशं किमत्र तत्त्वम् 1 श्रीगुरवः प्राहुः-'नरेश्वर ! तत्रापि, अत्रापि च नरकवर्गादिदर्शने सर्व कलाकौशलमिदम् / तव पूर्वजाः यत्र स्वकर्मणा गताः, तत्र सन्ति / जिनवाक्यमेतत् / पूर्वोक्तदशलक्षणो धर्मः' / ततो लजितो राजा / क्षामिता गुरवः / राजपूर्वजानामागमनं दृष्ट्वा नवा पश्चिमरात्रौ गतः। / 667. एकदा कोऽपि ब्राह्मणः परीक्षार्थ हरीतकी मुष्टौ षड्वा सप्रमुदित उवाच४६०. हेमसूरि मूं करि किसिउं, हरडइ, काई रडेइ / जिणि कारणि हुं घालियउं सबह वंजण छेहिं //

Page Navigation
1 ... 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242