________________
ભીમસેન ચરિત્ર પહેરવા માટે અનેક મૂલ્યવાન વ ને અલંકાર હતાં. મોજ શેખ માટે અનેક પ્રકારની વિવિધ સામગ્રી હતી.
તેના બદલે આજ તેઓ એક પર્ણકુટિરમાં રહેતા હતા. ખાવા માટે કણ કણના વાંધા હતા, ભૂખથી પેટ ચીમળાઈ ગયાં હતાં. અને ભૂખ્યા પેટે જ તેમને સૂઈ જવું પડયું હતું. અને તે પણ પથ્થરવાળી ને ધૂળથી રગદોળાયેલી જમીન ઉપર સૂવું પડયું હતું. ઉપર ખૂલ્લું ગગન હતું. બહારથી શીતળ પવન ફુકાતે હતા. ટાઢથી સુકેમલ અંગે પ્રજતાં હતાં. છતાંય તેના રક્ષણ માટે વારને એક ટુકડો પણ ન હતે.
આ બધી કર્મની લીલા નહિ તો બીજુ શું? કુમાર વયમાં નાના હતા. પરંતુ ભીમસેન અને સુશીલાએ તેમને ધર્મનું શિક્ષણ બરાબર આપ્યું હતું. આથી તેઓ સમજતા હતા કે આ બધે કર્મને જ પ્રતાપ છે. પોતે પૂર્વભવમાં કઈ ખરાબ કર્મો બાંધ્યાં હશે, જેનું ફળ આ ભવે ભેગવવાનું આવ્યું છે.
આમ પોતાને અત્યારે આવી પડેલા દુઃખે એ પિતાના જ કર્મોનું પરિણામ છે, એમ સમજીને બંને કુમારે સમભાવે અને દઢતાપૂર્વક એ દુઃખને સહન કરતાં થોડી જ વારમાં નિંદ્રાધીન થઈ ગયાં.
ત્યારબાદ ભીમસેને પિતાની સાથે લાવેલા ઘરેણાં ને સેનામહારની પિટલી પર્ણકુટિરના એક ખુણામાં ખાડો કરીને દાટી દીધી અને કેઈને ખબર ન પડે તે રીતે ફરીથી તેના
