________________
પાપ આડે આવ્યાં
૩૮૩
દૂર ઉપવન વિહાર કરવા ગયા. વનશ્રીના સૌન્દર્ય નુ પાન કરતાં કરતાં તેઓ નગરથી ઘણું દૂર ને ક્રૂર નીકળી ગયા. સમયનુ` પણ તેને ભાન ન રહ્યું.
ફરતાં ફરતાં બંને એક વિશાળ વાવ આગળ આવ્યા. ત્યાં તેઓ થાલ્યા. વાવનું નિર્માંળ જળ પીધુ' અને તેના એટલે આરામ કરવા બેઠા.
આ વાવથી ઘેાડે દૂર એક જિનાલય હતું. તેનુ ઉન્નત શિખર ગગન સાથે વાત કરતુ હતું. તેની ધ્વજા હવામાં મસ્ત બનીને મુક્તપણે લહેરાતી હતી.
રાજાની નજર જતાં જ તે ખેલી ઊંચે : જિણાણું. ’
' નમા
આ સાંભળી મંત્રીએ પૂછ્યું : ‘ રાજન્ ! શું મનમાં પંચપરમેષ્ઠિનુ` સ્મરણ કરી રહ્યા છે કે શું?”
'
મંત્રીવ` ! પ્રભુનું સ્મરણ તા સતત ચાલુ જ છે. પરંતુ આ ક્રુર જિનાલયનું શિખર ોયું, તેથી શ્રી વીતરાગ પ્રભુને મનેામન અહીં બેઠા વંદના કરી.
મત્રીએ તરત જ એ ક્રિશામાં જોયુ, તે ઝાડની ઘટાઓમાં ઘેરાયેલ એકજિનચૈત્ય ત્યાં હતું. અને તેના સુવણ કળશ સહસ્રરમિના તેજથી ઝળકી રહ્યો હતા.
• તા રાજન્ ! મનેામન જ શા માટે વંદના કરવી ? ચાલાને ત્યાં જઈ સાક્ષાત્ પ્રભુના દર્શન કરી આવીએ ?? મંત્રીએ ઉત્સાહ મતાન્યા.
