________________
પાપ આડે આવ્યાં
૪૦૫
તેણે સરોવરમાંથી એક મહા વિકરાળ જળચરને પોતાની તાકાતથી બહાર ખેંચી કાઢ્યું. જળ વિના તે જીવ અકળાવા લાગ્યું. તેને શ્વાસ રૂંધાવા લાગ્યું. તે તરફડીયા ખાવા લાગ્યું.
કામજિતે થોડીવાર સુધી તેની આ વેદના જોઈ. તેને આનંદ આવ્યો. પણ પછી તેને એ જીવની દયા આવી. આથી તરત જ તેણે એ જીવને પાછો સરોવરમાં ફેંકી દીધો.
આમ વિવિધ પ્રકારે સરેવરમાં પ્રિયા સહ આનંદ કરી તે વનમાં દાખલ થયે. અને વનનું સૌન્દર્ય જોવા લાગ્યું.
ત્યાં તેની નજર જતા એક વટેમાર્ગ ઉપર પડી. તરત જ તેણે તોફાન કર્યું. એ વટેમાર્ગુને લૂંટી લીધે. એ વટેમાર્ગ રને લઈને જતું હતું. અને ઝવેરી હતે.
આમ અચાનક પિતે લુંટાઈ ગયે. તેથી ઝવેરી બેબાકળો બની ગયા ને રડવા લાગ્યું. લગભગ તે મૂર્ણિત થઈ જવા જેવું થઈ ગયે.
કામજિતને કંઈ રત્નની જરૂર ન હતી, એ કંઈ લૂંટાર ન હતો. પણ એક ગમ્મત ખાતર તેણે આમ કર્યું હતું. ઝવેરીની દયા આવી. આથી તેણે તેના રત્નો પાછા આપી દીધા.
ત્યાંથી બંને જણા આગળ વધતાં એક દેવીના મંદિરમાં આવ્યા. આ મંદિરમાં એક કન્યા દેવીની ભક્તિ કરી રહી હતી. રાણીની નજર તેના ગળા ઉપર ગઈ. એ ગળામાં રનહાર હતું. એ રત્નાહાર ઉપર તેની નજર બગડી.
