________________
૩૩૮
ભીમસેન ચાિં બરાબર નજદીક આવ્યું, ત્યારે તે તેનું એ રૂપ, તેને એ આધે, તેનું ગુલાબી વદન જોઈ ચંદ્રાવતી ભાન ભૂલી ગઈ છે તેના અંગેઅંગમાં કામ સળગી ઉઠે. તેની આગ તેને બાળવા લાગી. તેનું મન ચંચળ બની ગયું. તે એ યુવાનને ઝંખવા લાગી. મનોમન જ તેણે નક્કી કર્યું. આ યુવાનને હું મારો બનાવીને જ જંપીશ.
ચંદ્રાવતી યુવાનના વિચારમાં એટલી બધી ઊંડી ઊતરી ગઈ હતી, કે તેને એ પણ ખબર ન પડી કે તેની બાજુમાં આવીને તેની દાસી કયારની ઊભી રહી છે.
પણ દાસીએ રાણીની સમાધીમાં ભંગ ન પાડો. તે ચૂપચાપ ઊભી રહી અને રાહુના મને ભાવ વાંચવા લાગી.
રાણીને જ્યારે ખબર પડી કે દાસી તેના હુકમની રાહ જોતી શાંત ઊભી છે ત્યારે તે બેલીઃ “અરે ! તું કયારે આવી?' * રાજી! ઘણા સમયથી હું તો અહીં ઊભી છું. તમને ઊંડા વિચારમાં ઊભેલાં જોઈ હું કંઈ બોલી નહિ.” દાસીએ કહ્યું.
મારુ એક કામ ન કરે તું ?” રાણીએ ધીમા સ્વરે કીધું.
એક શું? તમે કહે તેટલાં કામ કરી દઉં.? કહો. તે પેલા યુવાનને મેળવી આપું.” દાસીએ રાણીના કાન પાસે જઈને કહ્યું,
