________________
૧૮૮
ભીમસેન ચરિત્ર જીવનને અંત આણી રહ્યો છે. ઘડીને ય વિલંબ કર્યા વિના તલવાર લઈને દોડયા. તેમનું હૈયું કરુણાથી દ્રવી રહ્યું હતું. દશ્ય જ એવું હતું કે સહદય આત્માનું અંતર પીગળી ઊઠે, રડી ઊઠે.
શેઠ તો જૈનધર્મના ચુસ્ત અનુયાયી હતા. તેમનું અહિંસક હૃદય એ દશ્ય જીરવી ન શકયું. વેગથી દોડતા એ ભીમસેન પાસે આવી પહોંચ્યાં ને તરત જ તલવારના એક જ ઘાથી વડવાઈને પાશ કાપી નાંખ્યો. અને ભીમસેનને પડતો ઝીલી લીધે. નીચે સંભાળથી તેને મૂકી ગળાના ફાંસાને કાઢી નાંખે અને ભીમસેનને પવન નાંખવા લાગ્યા. એટલામાં તે શેઠના બીજા સાથીદારો પણ ત્યાં આવી પહોંચ્યા અને એક માણસને આમ ભરજુવાનીમાં આપઘાત કરતા જોઈ અરેરાટી અનુભવવા લાગ્યા.
ફાંસે એટલે ફાંસો. એ તે તેનું કામ કરે જ. એ જડને થડી બુદ્ધિ હોય છે, કે એ વિચાર કરે, કે આ માણસને મારી નંખાય અને પેલા માણસને ન મારી નંખાય. એ તે તેના સ્વભાવ પ્રમાણે કામ કરે જ.
ફસે ખાવાથી ભીમસેનને શ્વાસ રૂંધાવા લાગે. નાડીઓ તૂટવા લાગી. ગળુ સંકેચાઈ ગયું. આંખના ડેટા ચકર વકર ઘૂમવા લાગ્યા. કપાળની નસે તંગ બનીને સુઝી ગઈ. માથાના વાળ ઊભા થઈ ગયા. હાથ ઢીલા પડી ગયા. છાતીમાં ગુંગળામણ થવા લાગી. પરંતુ ભીમસેને આ કશાયની પરવા ન કરી. કારણ તેને મન આ થેડી જ પળોનું દુઃખ
