________________
રર. આચાર્યશ્રીને આત્મસ્પર્શ
ભીમસેન જિંદગીથી થાકી ગયા હતા. એ થાકે એ સહજ હતું. કારણું દુર્દેવ તેની પાછળ હાથ ધોઈને પડયું હતું. રાજગૃહી છોડયા પછી તેના ઉપર દુઃખને મેરુ તૂટી પહેર્યો હતે. ઉપરા ઉપરી મળેલી નિષ્ફળતાઓને લીધે તે મનોબળ ખેઈ બેઠે હતે.
બબ્બે વાર તેણે આત્મહત્યા કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો. બેય વાર તે ઉગરી ગયે. આથી આ વખતે તે તેણે સંકલ્પ જ કર્યો. ભલે કે મને બચાવવા આવે. હું તેને ઈનકાર કરીશ. અને મૃત્યુને જ વરીશ.
ભીમસેન આમ હામ તે ગુમાવી જ બેઠો હતો. પરંતુ એણે સદબુદ્ધિ સાવ ગુમાવી દીધી હતી. દુઃખના ભાર તળે જે કંઈ બુદ્ધિ બચી હતી, તે વડે અંત સમય સુધારી લેવાને વિચાર કર્યો,
બુદ્ધિએ કહ્યું : “ભીમસેન ! આયખું તે આખું તારું ધૂળમાં ગયું. હવે જ્યારે તે આ જીવનનો અંત જ લાવવ્યને સંકલ્પ કર્યો છે, તે પછી આ છેલ્લી ઘડીઓ તો સુધારી ,
