________________
૨૫૨
ભીમસેન ચરિત્ર નગરનરેશ ખુદ પગપાળા રાજમહેલ તરફ જઈ રહ્યો છે, એ જાણી તેને જોવા ને તેને સાકાર કરવા નગરજને ચોરે ને ચૌટે, ગોખે ઝરુખે ભીડ જમાવીને ઊભા હતા. જ્યાં જ્યાંથી તેઓ પસાર થયા, ત્યાં ત્યાં પ્રજાજનોએ તેમને કુલડે વધાવ્યા, વિજયસેન અને ભીમસેનને પણ જયનાદ કર્યો.
નગરચોકમાં આવતાં, રસ્તાની બાજુ ઉપરના ઝાડની ડાળ ઉપર બેઠેલા એક કપિરાજે ભીમસેનનું અભૂતપૂર્વ સ્વાગત કર્યું. તેણે હુપાહુપ કરી પોતાને હર્ષોલ્લાસ વ્યક્ત કર્યો. પિતાના બેડોળ હાથથી પુની વૃષ્ટિ કરી. કયાંકથી ઉપાડી લાવેલી કુલમાળાને એવી રીતે ફેકી, કે એ સીધી જ ભીમસેનના ગળામાં પડી.
ભીમસેને ઉપર જોયું તો કપિરાજ તેના સામું જોઈ હુપાહુપ કરી હર્ષની ચીચીયારી કરી રહ્યો હતો. અને બે હાથ જોડી તેને નમન કરી રહ્યો હતો. વાંદરાની આ ભક્તિ જોઈ ભીમસેન ઘડીભર તેને જોતે ઊભું રહ્યો. વાંદરાએ તરત જ એક ગંદી ને જીણુ કંથા ડાળ ઉપરથી ફેંકી. કંથા સીધી ભીમસેનના પગ આગળ પડી.
ભીમસેને તરત જ તેને લઈ લીધી અને હર્ષથી તેને પિતાના હોઠે અડકાડી.
અરે ભીમસેન ! આ શું કરે છે? આવા ગંદને મલિન ગાભાને તમે સ્પર્શ કરે છે ? છિ ! છિ ! છિ ! ફેંકી દો. તેને.” વિજયસેને જુગુપ્સાથી કીધું.
“વિજયસેન ! કાળી મજૂરીની મારી આ ભેટ છે. આ
