________________
વિધાતા ! આમ કયાં સુધી?
૨૧૯ હતે? શા માટે હું આ ભિખારી ભીમસેનને મારે આ મહામૂલે સુવર્ણ રસ આપી દઉ? મહેનત બધી મેં કરી અને તેનું ફળ આ રંકને આપવાથી ફાયદે શું ? આવા રંક ને દીન તે આ જગતમાં ઘણા રઝળે છે. સૌ સૌના કર્મભેગવે છે. મારા પુણ્યથી આજ મને આ સુવર્ણ રસ મળે છે. એ પુણ્યને ભાગીદાર હું આ ભીમસેનને શા માટે બનાવું?
નહિ, મારે તેને કઈ પણ યુક્તિ કરીને દૂર કરે જોઈએ. આમ વિચારીને સાધુએ એક આખી જના વિચારી નાંખી, તે અનુસાર ભીમસેનને તેણે નગરમાં ધકેલી દીધે. અને તે ત્યાંથી ઝડપથી પલાયન થઈ ગ.
ભીમસેને નગરમાં જઈ સુંદર પકવાન લીધાં. ફરસાણ ખરીદ્યાં. ફળ પણ થેડા લીધાં. અને ઉતાવળથી એ યક્ષમંદિર આગળ પાછો ફર્યો. - મીઠાઈ, ફરસાણ ને ફળ વગેરેને એક જગાએ મૂક્યાં. અને સાધુને જોવા માટે મંદિરમાં ગયે. ત્યાં સાધુ નહતા. ગર્ભદ્વારમાં જોયું. ત્યાં પણ નહોતા. ફરી એકવાર આખું મંદિર જોઈ વળે. બહાર આવી બૂમ મારીઃ “મહામન ! મહામનું !”
કઈ જ અવાજ ન સંભળાયો. પોતાના જ શબ્દને પ્રતિષ તેને સાંભળવા મળે. ભીમસેન હાંફળે હાંફળે થઈ ગયા. તેને દુનિયા ફરતી લાગી હૈયુ બેસતું લાગ્યું. આંખે અંધારાં આવવા લાગ્યાં. મહામુશીબતે તેણે સ્વસ્થતા જાળવી રાખી,
