________________
૨૦૮
ભીમસેન ચરિત્ર
હતી. બધી જ નિરાશાઓના અંત આવી ગયેા હતેા. રસ્તામાં જરા પણ ખેાટી રીતે વિલંબ કર્યાં વિના એ ચીલ ઝડપે આવી રહ્યો હતા.
ઘણા લાંખા સમયથી પત્ની અને પુત્રાને જોયાં ન હતાં. તેમને મળવા અને તેમને આ શુભ સમાચાર આપવા તેનુ મન અધીરું ખની ગયુ હતુ. અને એ અધીરાઈમાં ઘણી જ જલ્દીથી ક્ષિતિપ્રતિષ્ઠિત નગર આગળ આવીને ઊભા રહી ગર્ચા.
ત્યાંથી વસ્તી ઘણી દૂર હતી અને બાજુમાં જ સુદર સરાવર હતું. તેના નિ`ળ પાણીમાં ગુલાખી કમળેા ખીલી રહ્યાં હતાં.
પ્રવાસના લીધે ભીમસેનનાં કપડાં ઘણાં જ જીણુ ને ગઢા બની ગયાં હતાં. શરીર પણ અસ્વચ્છ હતું. આવા વેશે શુ` પેાતે પત્ની અને પુત્રોને મળશે ? તેા તે! એ મારા માટે શું વિચારશે ? આમ મનમાં ભીમસેન વિચાર કરતા થાડી પળ ઉભા રહ્યો અને પછી તેણે નક્કી કર્યુ : 'ના, પેાતે નાહી ધાઇને, સુંદર ને સ્વચ્છ કપડાં પહેરીને જ પેાતાની પત્ની અને પુત્રોને મળશે.
આમ નક્કી કરી તરત જ તેણે નાહવાની તૈયારી કરી. પગથિયાની પાળ ઉપર ફાટલી કથા મૂકી. એ કથામાં તેણે કાળજીથી રત્ના માંધ્યાં હતાં. એ કથા ઉપર પેાતાનાં કપડાં ઉતારીને મૂકયાં અને પછી ચારે ખાજુ જોયું. ત્યાં કાઈ જ નહાતુ ભીમસેન એક્લા જ હતા.
