________________
૧૩૮
ભીમસેન ચરિત્ર અને તેના નિસ્તેજ વદનને નિર્દોષ અને કરુણા ભાવે જેવા લાગ્યાં.
ભદ્રા શેઠાણીએ આ જોયું. તેનું મન અસૂયા ને ઈર્ષાથી સળગી ઊઠયું. તેણે હજાર હજાર વિચાર કરવા માંડયા. તેનું મન કહેવા લાગ્યું “શેઠ તો સુશીલના રૂપ પાછળ આસક્ત થયા છે. તું અત્યારથી સવેળા નહિ ચેતે, તે એક દિવસ સુશીલા આ ઘરમાં બેસશે, તે તને ધક્કા મારીને બડાર કાઢી મૂકશે.”
સુશીલા કે શેઠના મનમાં તે આવા વિચારને એક અંશ પણ ન હતો. પરંતુ ભદ્રાએ તે એવું જ માની લીધું. અને શાક્યના વિચારથી તેનું હૈયું ભભડી ઊંડયું.
તેણે મનથી નક્કી કરી લીધું કે આ સુશીલાને હવે કોઈપણ હિસાબે અહીંથી દૂર કરવી જોઈએ. નહિ તો એક દિવસ એ મારા ધણીને છીનવી લેશે. અને મારે સંસાર ચૂંથી નાંખશે.
મનથી આમ નકકી કરતાં જ તેણે પિતાની કુબુદ્ધિને કામે લગાડી દીધી. અને આ માટે તેને ઉપાય પણ તરત જ જડી આવ્યો.
તેણે ધીરે ધીરે અને એક પછી એક વાસણ, કપડાં ને ઘરેણાં લઈ જઈને પિતાના બાપના ઘેર મૂકી આવી.
પછી એક બપોરે શેઠ જમવા આવ્યા ત્યારે તેણે સુશીલા પાસે શેઠના માટે થાળી-વાડકે મંગાવ્યા. સુશીલા થાળી-વાડકે લેવા ગઈ. પણ થાળી-વાડકે હોય તે મળે ને?
