________________
ભદ્રાની ભાંડણ લીલા
૧૪૩
ભદ્રાનુ આમ રડવાનું ચાલુ જ હતું, ત્યાં અગાઉથી નક્કી કર્યા પ્રમાણે તેના ખાપ અને ભાઈએ ત્યાં દોડી આવ્યા. ભદ્રાને તેા રાતાતા ને પિયરીયાં મળી ગયાં. તેમને જોઇ એ વધુ જોરથી રડવા લાગી ને છાતી કુટવા લાગી. આથી ભદ્રાના આપે શેઠને કીધું :
· અરે શેડ ! આવા દુષ્ટ માણસાને તે કંઈ ઘરમાં રખાતા હશે ? તમે તેઓને હમણાં ને હમણાં બહાર કાઢી મુકી અને કકળાટને શાંત કરે.'
પેાતાના સસરાની આ શીખામણ સાંભળીને તેમને કહ્યું; · શેઠ ! તમે નકામી ચિંતા કરેા છે. આ માણસા એવાં ચાર ને લખાડ નથી. બિચારા ! કમ ની કઠણાઇથી આજ તેઓ આવી દશાને પામ્યા છે. મેં કયારેય પણ તેઓને ખરામ રીતે વર્તન કરતાં જોયાં નથી. તેઓ સૌ ઘણાં જ શાંત અને સહિષ્ણુ છે. આપણે તે આવા ગરીબ માણસાની દયા કરવી જોઈએ અને તેઓને બનતી બધી મદદ કરવી જોઈએ, તેના બદલે તેને ઘર બહાર કાઢી મુકીએ તે આપણા તા ધમ જ લાજે ને ?
અને લક્ષ્મી તેા વીજળીના ચમકારા જેવી ચંચળ છે. પૂર્વભવમાં શુભ કમેર્યાં કર્યાં હોય તેને જ આ ભવે તે મળે છે. અને જેએ આ ભવમાં એવાં શુભ પુણ્ય તેમજ પાપકારનાં કામ કરતાં નથી, તેઓની લક્ષ્મીને જતી રહેતા વાર લાગતી નથી.
અને આ બિચારા ! વધુ મારી પાસે માંગતા પણ નથી.
