________________ ગાથા દ્વારા ગચ્છસ્થ સાધુઓનું જીવન કેવું હોવું જોઈએ, તેનું વર્ણન છે. ગ્રંથના છેલ્લા વિષય તરીકે 28 ગાથાઓમાં સંયમી બનેલાં ગચ્છવાસી સાધ્વીજી ભગવંતોની આચાર મર્યાદાઓ બતાવી છે. ઉપરોક્ત મુખ્ય ચાર વિષયમાં વહેંચાયેલો આ ગ્રંથ ગચ્છના ધુરી આચાર્ય ભગવંતો અને સંસારત્યાગી શ્રમણ-શ્રમણી ભગવંતોનું અનુશાસન કરનારો છે. સ્પષ્ટ અને કડક શબ્દોમાં કરાયેલું અનુશાસન ગ્રંથકારની મહાકરુણાનો જ એક પ્રકાર છે. કર્મવશ શિથિલ બનેલા સાધકને પ્રમાદ ત્યાગ માટે ઉત્સાહિત કરે તેવા અઢળક શ્લોકો આ પ્રકીર્ણકમાં જોવા મળે છે. વર્તમાનકાળના પરિપ્રેક્ષ્યમાં આ પ્રકીર્ણક આગમ વધુ ઉપકારક જણાય છે. ગુર્વાજ્ઞા પ્રાપ્ત પ્રત્યેક સાધુ ભગવંતે આ આગમ માત્ર વાચવા જેવું જ નહિ, પણ જીવવા જેવું છે. આપણે પણ થોડી વાતો જોઈ જ લઈએ. * સન્માર્ગ પ્રસ્થિત ગચ્છમાં સંયમમુનિએ આજન્મ રહેવું. # સુગચ્છમાં અર્ધપ્રહર માત્ર રહેવાથી હતોત્સાહ સાધુનો ઉત્સાહ જાગૃત થાય છે. * ગચ્છની નિશ્રા સ્વીકારતા પૂર્વે મેઢી, આલંબન, સ્તંભ, દૃષ્ટિ અને ઉત્તમયાન સમાન આચાર્યની પરીક્ષા અવશ્ય કરવી. * રત્નત્રયીની સાધનામાં સ્થિર કરવા શિષ્યોની સારણાદિ કરે તે આચાર્ય ઉત્તમ છે. * સૂત્ર-અર્થને ભણાવનાર આચાર્ય શિષ્યોના ચકુભૂત છે. * ઉન્માર્ગસ્થિત આચાર્યની નિશ્રાએ રહેલો સાધુ પોતાની જાતને ભવકૂપમાં પાડે છે. * ગીતાર્થના વચનથી ઝેર પણ પી જવું પણ અગીતાર્થના વચનથી અમૃત પણ ન પીવું. # જે ગચ્છમાં ગુરુ નિષ્કારણ કઠોર-કર્કશ-દુષ્ટ-નિષ્કર ભાષા કરે, ગચિછાચાર પ્રકીર્ણક સૂત્ર | 141
