________________ શ્રી મરણસમાધિપ્રકીર્ણક સૂત્રની વાણીના અંશો नाणेण विणा करणं न होइ, नाणं पि करणहीणं तु / नाणेण य करणेण य, दोहि वि दुक्खक्खयं होई / / જ્ઞાન વિના કરણ (ચારિત્ર)નથી. ચારિત્રહીન જ્ઞાન નથી. જ્ઞાન અને ચારિત્ર બંને પ્રાપ્ત થાય ત્યારે જ દુ:ખનો ક્ષય થાય को दुक्खं पावेज्जा ? कस्स य सक्खेहिं विम्हओ होज्जा? को व न लभेज्ज मुक्खं ? राग-टोसा जइ न होज्जा / / જો રાગ-દ્વેષ ન હોય તો આ સંસારમાં કોણ દુ:ખી થાય, કોણ સુખથી વિમુખ થાય અને કોણ મોક્ષ ન પામે. * पत्तेयं पत्तेयं नियगं कम्मफलमणुहवंताणं / को कस्स जए सयणो ? को कस्स व परजणो भणिओ ? / / પ્રત્યેક આત્માઓ પોત-પોતાનાં કર્મનાં ફળ અનુભવે છે. તો પછી કોણ કોનો સ્વજન અને કોણ કોનું પરજન ? जह जह दोसोवरमो, जह जह विसएसु होइ वेरग्गं / तह तह विण्णायव्वं आसन्नं से पयं परमं / / જેમ જેમ દોષો ઉપશમ (શાંત) થાય, જેમ જેમ વિષયો પ્રત્યે વૈરાગ્ય થાય તેમ તેમ પરમપદ (મોક્ષ) નજીક છે, તેમ જાણવું. મરણસમાધિ પ્રકીર્ણક સૂત્ર / 147
