________________ પહેલા અધ્યયનમાં “જેમનું મન હંમેશા ધર્મમાં લીન છે તેઓને દેવો પણ નમસ્કાર કરે છે ' આ શબ્દોમાં ધર્મનો મહિમા દર્શાવ્યો છે. તેમજ સાધુને ભ્રમરની જેમ ભિક્ષા લેવાનો માર્ગ અહીં બતાવ્યો છે. બીજા અધ્યયનમાં સ્વાધીન એવી પણ ભોગસામગ્રીનો ઈચ્છાપૂર્વક ત્યાગ કરનાર જ ત્યાગી છે અને “ઈચ્છાઓનો ત્યાગ કર, તું દુઃખથી બચી જઈશ,” આ હિતોપદેશ આપ્યો છે. ત્રીજા અધ્યયનમાં બાળકને મા શીખવે તેમ સાધક શ્રમણને શ્રાપ્ય શીખવતા ગ્રંથકારે 53 વસ્તુઓનો નિષેધ કર્યો છે. ચોથા અધ્યયનમાં ષજીવનિકાયનું જ્ઞાન, અહિંસાવ્રતોનું પાલન, જયણા પ્રધાન જીવન, પરિણામે મોક્ષ પ્રાપ્તિ આમ સાધનાના દરેક પાસાને ટૂંકમાં દર્શાવ્યા છે. પાંચમા અધ્યયનમાં સાધુ ભગવંતોની આહારવિધિ ગવૈષણા, ગ્રહમૈષણા અને પરિભોગૈષણા રૂપ ત્રણ વિભાગમાં સવિસ્તર વર્ણવેલ છે. નિષ્પાપ સાધુવૃત્તિ એ જિનેશ્વર પરમાત્માની અદ્ભત દેન છે. છટ્ટા અધ્યયનમાં આચાર્ય ભગવંતે શ્રોતાઓ સમક્ષ સાધુઓનો અખંડિત આચાર વર્ણવ્યો છે. કાયર પુરુષો માટે દુર્ધર અને દુષ્કર એવો આ આચાર માર્ગ અન્ય કોઈ પણ ધર્મમાં હતો નહિ, છે નહિ અને હશે નહિ એવી ટકોરાબદ્ધ વાત કરી છે. સાતમા અધ્યયનમાં સર્વથા અસત્યવિરમણમહાવ્રત અને ભાષા સમિતિને ઉપકારક એવી વાકશુદ્ધિની વાતો કરી છે. અહીં સાવદ્ય અને નિરવઘ વચનોનો વિવેક જોવા મળે છે. આઠમા અધ્યયનમાં મન અને ઈન્દ્રિયોને આચારમાર્ગમાં સ્થિર રાખવાની વાત મુખ્યતાએ કરી છે. બાકી તો બીજું ઘણું છે. નવમા અધ્યયનમાં સમાધિ માટે વિનયની અનિવાર્યતા દર્શાવી છે. ચાર ઉદ્દેશાઓ ક્રમશ: ગુરુની આશાતનાના દુષ્પરિણામ, વિનીત-અવિનીતના લક્ષણ ,વિનીતની લોકપૂજ્યતા અને વિનયસમાધિની પરિપૂર્ણતા બતાવે છે. ૧૮ના આગમની ઓળખ
